Het slib neemt toe in de Eems-rivier en Groningse Dollard en dat schaadt het milieu. Maar hoe het slib zich daar precies gedraagt is nog raadselachtig voor wetenschappers. Een nieuwe meetcampagne moet dat veranderen.
Elke twee weken verschijnt op Kennislink een gastcolumn. De columnist is steeds een andere onderzoeker, die vanuit zijn of haar vakgebied schrijft over de wetenschap. Deze week vertelt fysisch geograaf Maarten Kleinhans over riviersplitsingen in Nederland.
Natuurmonumenten krijgt 15 miljoen euro van de Nationale Postcode Loterij om het project ‘Marker Wadden’ te ontwikkelen. De ingreep moet nieuw leven blazen in het troebele Markermeer. Bureau Deltares bedacht een slibvangput.
Grootschalige ontbossing in prehistorisch Duitsland zorgde voor massale erosie. Het slib kwam uiteindelijk ook in Nederland terecht.
Brasems zijn zwemmende riooloverstorten die troebele meren troebel houden. Het wegvangen van de vis zorgt voor helder water – ook in laagveenplassen.
Aan de geografische kennis van Homerus hoeft niet langer te worden getwijfeld. Amerikaanse onderzoekers hebben de karakteristieken van het gebied, zoals dat er 3000 jaar geleden (ten tijde van de Trojaanse oorlog) moet hebben uitgezien, gereconstrueerd en vonden bevestigd wat Homerus bezong.
Als je de samenstelling van de zee- en rivierbodem wilt weten, moet je deze op vele plekken bemonsteren. Het is echter een geld- en tijdverslindende klus om duizenden monsters te nemen en te analyseren. Het in Groningen ontwikkelde instrument Medusa doet het veel sneller en goedkoper. Je sleep...
Als de calamiteitenteams na het hoogwater naar huis gaan omdat het gevaar voor overstromingen is geweken, wachten landschapsonderzoekers met spanning op het droogvallen van de uiterwaarden. Waar heeft de rivier zand afgezet? Is het veel?