Naar de content

'Een crisis biedt ook kansen'

Econoom Esther-Mirjam Sent over de economische gevolgen van Covid-19

Een wereldbol met het woord covid-19 erop. Er is ook een dalende rode pijl te zien.
Een wereldbol met het woord covid-19 erop. Er is ook een dalende rode pijl te zien.
Jernej Furman/Flickr.com via CC BY 2.0

De coronacrisis heeft flinke gevolgen voor de economische groei en werkgelegenheid. Maar wie worden eigenlijk het meest gedupeerd? En kunnen er ook positieve economische gevolgen uit de coronacrisis voortvloeien? NEMO Kennislink sprak econoom Esther-Mirjam Sent over de sociaal-economische aspecten van de coronacrisis.

Coronadenktank

Dit is de zevende aflevering van de reeks ‘’. Deze gesprekken vormen een eerste aanzet voor de multidisciplinaire coronadenktank die NEMO Kennislink momenteel organiseert. We spreken experts uit verschillende wetenschappelijke disciplines over de coronacrisis. Elk interview eindigt met een vraag aan iemand uit een totaal andere discipline. Esther-Mirjam Sent geeft aan het einde van dit interview antwoord op de vraag van haar voorganger Marc Slors, hoogleraar filosofie en cognitie, over hoe thuiswerken eigenlijk onze productiviteit en de economie beïnvloedt, waarmee we qua onderwerp meer algemeen belanden bij de economische aspecten van corona. Ga naar de denktank.

Beurskrachs, meer bedrijven die failliet gaan en een verdubbelde werkloosheid. Een sterke stijging van de overheidsuitgaven. Dat de coronacrisis flink wat gevolgen heeft voor de economie is inmiddels wel duidelijk. Maar wie worden eigenlijk het hardst geraakt door de economische crisis die optreedt als gevolg van de opmars van corona? En kent de coronacrisis slechts negatieve economische gevolgen of is er ook reden voor optimisme?

Een goede persoon om daarover mee van gedachten te wisselen is Esther-Mirjam Sent. Sent is hoogleraar Economische Theorie en Economisch Beleid aan de Radboud Universiteit, waar ze zich onder meer specialiseert in gedragseconomie en experimentele economie. Ook onderzoekt Sent al jaren hoe economie en overheidsbeleid in elkaar grijpen. Daarbij is ze zelf een stem in het maken van economisch beleid, in haar functie als Eerste Kamerlid en vice-fractievoorzitter voor de PvdA.

De coronacrisis heeft flinke economische gevolgen gehad. Welke groepen zijn daardoor eigenlijk het meest gedupeerd?

“Mensen met een flexcontract en ondernemers uit niet-financiële sectoren hebben het vooral moeilijk. Ook zijn bepaalde sectoren harder geraakt dan andere. Zo hebben met name de culturele sector, de horeca en de sport- en recreatiesector het zwaar te verduren gehad.”

Een wereldbol met het woord covid-19 erop. Er is ook een dalende rode pijl te zien.

De opmars van corona heeft wereldwijd voor een economische crisis gezorgd. Ook in Nederland worden de gevolgen steeds meer voelbaar.

Jernej Furman/Flickr.com via CC BY 2.0

“Tegelijkertijd is het belangrijk te beseffen dat niet alleen het werkende deel van Nederland is getroffen. Dit geldt ook voor starters op de arbeidsmarkt. In tijden van onzekerheid en economische crisis schieten bedrijven in de kramp en richten ze zich maar weinig op uitbreiding, inclusief van het personeelsbestand. Hierdoor drogen vacatures op, waardoor jongeren die de arbeidsmarkt willen betreden het heel lastig hebben.”

Naast de ondersteuning van mensen die hun werk kwijt zijn, verschaft de Nederlandse overheid soms ook staatssteun aan grote bedrijven die in de problemen zijn gekomen. Zo kreeg KLM eind april de toezegging dat het bedrijf op miljarden aan steun kon rekenen. Kort daarna verstrekte de KLM een bonus uit 2019 van 770.000 euro aan directeur Ben Smith, tot grote woede van veel Nederlanders. Waarom verbindt de overheid geen strengere eisen aan het geven van overheidssteun?

“Dat is minder gemakkelijk dan het lijkt. Neem KLM. Weliswaar is de overheid een aandeelhouder in KLM, maar deze bezit maar 14 procent van de aandelen. Toen de Nederlandse overheid tegen de bonussen stemde, stond slechts een kleine minderheid van alle aandeelhouders aan haar kant; 95 procent van de andere aandeelhouders stemde vóór.”

“Ook kom je in een lastig parket wanneer je als overheid geen steun geeft en er daardoor massaal mensen ontslagen gaan worden. Allereerst natuurlijk omdat je dat liever niet wilt maar ook omdat je daar dan gemakkelijk de schuld van kan krijgen, omdat zo’n bedrijf dan claimt dat de overheid de reden is dat ze mensen moeten ontslaan.”

“Tegelijkertijd is zulke steun natuurlijk problematisch, er gaat een perverse prikkel van uit. Want in de tijden dat het wél goed ging hebben grote bedrijven als KLM en Booking.com te weinig financiële buffers aangelegd, vaak ten gunste van het uitkeren van veel dividend aan aandeelhouders. Ook proberen ze vaak, onder druk van diezelfde aandeelhouders, zoveel mogelijk te vermijden dat ze belasting moeten betalen aan de Nederlandse staat.”

“Zo kent de KLM zelfs constructies waarbij piloten om die reden in het buitenland wonen en probeerde ook Booking.com op allerlei manieren het Nederlandse belastingstelsel te ontwijken. Als je dan in slechte tijden alsnog een beroep kunt doen op staatssteun, gefinancierd door burgers die juist te maken kregen met lastenverhogingen, dan gaat zo’n bedrijf al snel op de oude voet verder. Dat noemen we ‘moreel gevaar’: er is geen prikkel om je in goede tijden dan beter te gaan gedragen.”

We hebben het tot nog toe vooral gehad over de economische nadelen van de coronacrisis. Kunnen er ook voordelen uit voortvloeien?

“Ja, een crisis leidt vaak tot momenten van herbezinning en dat kan sociaal-economisch gezien heel nuttig zijn. Volgens de Oostenrijkse econoom Joseph Schumpeter moeten economische systemen van tijd tot tijd zelfs flink opgeschud worden om gezond te blijven. Je moet soms afscheid durven nemen van bepaalde sectoren die niet langer productief zijn en kijken waar nú de beste mogelijkheden liggen. Uiteindelijk kan zo’n crisis dan leiden tot meer welvaart en een betere samenleving. Maar dat is natuurlijk geen fijne boodschap voor mensen die getroffen worden.”

Wat waren grote eyeopeners van de coronacrisis in Nederland?

“De coronacrisis heeft inzichtelijk gemaakt hoe belangrijk het is om een sociaal vangnet te hebben voor iedereen, dus ook degenen die aan de onderkant van de arbeidsmarkt opereren. Veel zzp’ers blijken, net als bedrijven, te weinig buffers te hebben. De coronacrisis maakte in één klap duidelijk hoe groot die noodzaak ook voor hen is.”

“Ook is er jarenlang bezuinigd op de zorg en het onderwijs. De coronacrisis laat zien hoe belangrijk die sectoren zijn. En dat de keuze tussen zorg en economie eigenlijk een schijntegenstelling is.”

Hervormingen vereisen nogal eens een andere manier van denken. Hoe zouden we wat dat betreft wél tegen de economie moeten aankijken?

“Economische vooruitgang moeten we niet langer afmeten aan economische groei alléén, maar aan een breder welzijnsbegrip, waarin naast economische groei ook zaken worden meegenomen als de staat van de gezondheidszorg en het onderwijs, klimaat en milieu.”

Economische groei wordt gewoonlijk becijferd als de jaarlijkse procentuele verandering van het bruto binnenlands product (bbp). Daarmee heeft het alle voor- en nadelen van dat meetinstrument.

Mike Cohen/Flickr.com via CC BY 2.0

“Een cijfer als Bruto Binnenlands Product per hoofd van de bevolking kan een vertekend beeld geven in een land met veel inkomensongelijkheid. Een alternatief is de Human Development Index, waarin naast inkomen, ook zaken als volksgezondheid en onderwijs verwerkt zitten.”

Je geeft aan dat economische groei één factor te midden van meerdere moet zijn. Maar is economische groei niet eerder een voorwaarde om die andere factoren die je noemt, zoals een duurzame samenleving en betere overheidsvoorzieningen te kunnen financieren? Zeker nu de overheid door de coronacrisis steeds meer op zwart zaad komt te zitten?

“Economische groei op zich is niet verkeerd. Maar je moet ook kijken naar hoe die groei gefaciliteerd wordt. Neem economische groei door een vervuilende industrie waardoor het klimaat een enorme dreun krijgt. Dat is anders dan wanneer we enorm investeren in een duurzame industrie om daarmee beter met onze energievoorzieningen in de toekomst om te gaan. We moeten dus niet af van economische groei, maar moeten die in een breder perspectief plaatsen.”

Economische gevolgen corona in Nederland

De coronacrisis heeft ook in Nederland flinke economische gevolgen. Werd er vóór de uitbraak van corona nog gerekend op 1,4 procent economische groei, inmiddels voorspelt het Centraal Plan Bureau dat de Nederlandse economie dit jaar met 6 procent zal krimpen. De werkloosheid loopt ook snel op. In de eerste drie maanden van de coronacrisis werden officieel zo’n 60 duizend mensen werkloos (waar in de drie maanden vóór de coronacrisis losbrak in maart het aantal werklozen juist met gemiddeld 17 duizend per maand afnam). Naar verwachting zal de werkloosheid aan het einde van dit jaar twee keer hoger liggen dan op 31 december 2019.

De coronacrisis leidt bij velen van ons tot goede voornemens, van meer thuiswerken tot minder vaak het vliegtuig nemen. Hoe groot is de kans dat er echt wat gaat veranderen?

Gaan we zaken inderdaad flink aanpassen in het post-coronatijdperk of zal alles bij het oude blijven?

Pixabay CC0

“Dat blijft koffiedik kijken. Het gevaar van rampenbijziendheid ligt op de loer: als een ramp of crisis alweer enige tijd geleden is, onderschatten we de kans dat het nog een keer gebeurt. En als we midden in zo’n ramp zitten, overschatten we die kans juist. Denk bijvoorbeeld aan een vliegtuigramp. Stort er een vliegtuig neer dan gaan we massaal met zijn allen met de auto, maar een jaar later stappen we weer vrolijk in een vliegtuig. Wat dat betreft vallen we als mens al snel terug in oude gewoontes.”

“Ook bij economische crises zien we dat gebeuren. Zo was er ten tijde van de crisis van 2008 een enorme wil tot hervorming, maar uiteindelijk is er niet zo veel veranderd.”

“Wat daarbij soms ook een rol speelt, is dat in tijden van crisis politici en andere betrokkenen vaak niet de agendaruimte hebben om zich met langeretermijnzaken bezig te houden. Ook niet als het zaken betreft waar ze op dat moment juist graag de schouders onder zouden willen zetten. Als de crisis voorbij is, is die agendaruimte er weer wel, maar gaan we al snel weer over tot de orde van de dag. “

Jouw voorganger in deze coronadenktankreeks was filosoof Marc Slors. Nu we massaal meer thuiswerken vraag hij zich af wat dat betekent voor onze productiviteit en voor de economie in het algemeen. Hij schrijft: ‘Gaan mensen zich anders verhouden tot elkaar en hun werk zonder face-to-facecontact en fysieke nabijheid? Worden we luier, minder competitief? Welke invloed heeft dat op ons werk en op de economie in het algemeen? Is hier al eens onderzoek naar gedaan?’

Niet in de file staan, niet je tijd verdoen met je in allerlei werkkledij hijsen en in videogesprekken lekker op je doel af gaan. Thuiswerken kan ons flink wat tijd besparen, maar het gebrek aan direct persoonlijk context met collega’s kent ook een keerzijde.

Jan Brünemann/Flickr.com via CC BY-NC-ND 2.0

“Ja, dat is zeker onderzocht, onder meer door Hoogleraar Arbeids- en Organisatiepsychologie Sabine Geurts, die onlangs haar bevindingen hierover publiceerde. Uit dat onderzoek blijkt dat mensen die thuis zijn gaan werken door de coronacrisis doorgaans juist meer uren zijn gaan maken. We zijn er dus zeker niet luier op geworden. Tegelijkertijd willen die extra uren niet per se zeggen dat je productiever bent.”

“Zo laat onderzoek door Annet de Lange van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen zien dat het belang van informele gesprekken en connecties voor de kwaliteit van je werk niet onderschat moet worden. Als je thuiswerkt is die mogelijkheid er veel minder. Je kunt bijvoorbeeld geen informele gesprekjes voeren bij het koffieapparaat met collega’s.”

“We videobellen natuurlijk wel met collega’s, maar in die gesprekken gaan we vaak rechter op ons doel af en besteden we doorgaans minder aandacht aan de persoonlijke noot. Positief aan thuiswerken is wel dat het voor een deel efficiënter is, ook al omdat we geen tijd kwijt zijn met in de file staan. Maar het feit dat we de sociale contacten op ons werk moeten missen, maakt dat we ook minder productief kunnen zijn. Wat dat betreft kan thuiswerken dus ook tot schijnefficiëntie leiden.”

De volgende die voor de Coronadenktank geïnterviewd wordt is Marco Varkevisser, hoogleraar marktordening in de gezondheidszorg bij de Erasmus Universiteit. Sents vraag aan hem luidt: Kan de huidige marktordening in de gezondheidszorg er zowel voor zorgen dat Nederland zich een eventueel vaccin tegen Covid-19 kan veroorloven als dat iedereen daar ongeacht zijn beurs gebruik van kan maken? Meer specifiek, via welk mechanisme zou zo’n vaccin dan gefinancierd en rechtvaardig verdeeld kunnen worden? En hoe kunnen we er wereldwijd voor zorgen dat armere landen niet buiten de boot vallen?

Lees het antwoord van Marco Varkevisser

ReactiesReageer