Wat is de kracht en zwakte van kleine eilanden? Dat ontdekte ik samen met andere onderzoekers op Jersey Island, waar een grote internationale conferentie was. Ik presenteerde er mijn eerste paper!
Na mijn reis naar Bonaire om data te verzamelen zat mijn hoofd vol van alle stemmen en de notities en eerste codes die ik had geschreven. Thuis op Aruba werkte ik koortsachtig aan mijn eerste presentatie van mijn paper op een internationale conferentie van kleine eilandenstudies, de ISIC (Island Studies International Conference). Daarna maakte ik me klaar voor mijn lange reis van Aruba naar Amsterdam, naar Londen, om te landen op Jersey Island, waar de conferentie was. Mijn rugzak zat vol met PowerPoint slides, vragen en een flinke portie zenuwen. Want op de conferentie moest ik niet alleen presenteren, er waren ook veel belangrijke eilandkunde-onderzoekers aanwezig. Precies de mensen waar ik veel van heb geleerd en naar wie ik al jaren luister en van alles lees.
Ik was niet alleen: mijn collega Yolanda Richardson presenteerde eveneens haar werk. Samen doorloop je dan je pre-presentatie-ritueel: laatste zinnen aanscherpen, elkaars timing checken, en elkaar eraan herinneren dat ‘work-in-progress’ geen zwakte is maar een uitnodiging tot gesprek.
Ik samen met mijn collega's op een internationale conferentie van kleine eilandenstudies op Jersey Island.
Thais Franken voor NEMO KennislinkEilandstudies
Nu denk je misschien: wat zijn Eilandstudies precies? Eilandstudies draait om het onderzoek dat kleine eilanden wereldwijd samenbrengt. Het is geen niche, maar een lens. Eilanden zijn immers geen miniatuurversies van grote staten. Ze hebben een eigen logica, eigen ritmes en eigen vormen van publieke waarde. Juist omdat nabijheid en bekendheid op eilanden zo groot is, is het interessant om te zien hoe overheid, maatschappelijke organisaties en gemeenschappen samenwerken, en waar het wringt.
Met mijn paper en presentatie wil ik daar precies iets aan toevoegen: de brug slaan tussen bestuurskunde en eilandkunde. In plaats van alleen te vragen “wat is publieke waarde?”, vraag ik waar, door wie en hoe die waarde op kleine eilanden wordt gemaakt. Welke rol spelen maatschappelijke organisaties als de staat klein en kwetsbaar is? Hoe werkt co-creatie wanneer iedereen elkaar kent? En hoe vertaal je dat naar bestuur dat recht doen aan schaal, cultuur en geschiedenis?
Presenteren voor zo’n publiek voelde… groot. Ik was zenuwachtig, omdat ik wist dat er mensen zouden zitten die de fundamenten van mijn werk-en onderzoeksveld hebben gelegd. Maar dat is precies waarom Island Studies belangrijk is: het is een gemeenschap die theorie, praktijk en eilandrealiteit aan elkaar koppelt.
De vragen die ik kreeg, over begrippen, methodische keuzes in kleine populaties en de rol van taal en positionaliteit, waren kritisch en tegelijk uitnodigend. Met ‘positionaliteit’ bedoel ik dat ik zelf nooit een neutrale buitenstaander ben: wie ik ben, waar ik vandaan kom en hoe ik naar Aruba en Bonaire kijk, beïnvloedt hoe ik vragen stel, wat ik zie en hoe ik de verhalen van organisaties en mensen interpreteer. Het hielp me mijn argument strakker en mijn methoden concreter te maken.
Ik won de New Young Voice in Island Studies Award 2025 voor beste presentatie!
Thais Franken voor NEMO KennislinkWaardevolle gesprekken
Naast de zalen leven conferenties in de gangen, koffierijen en wandelingen. Ik zag veel bekende gezichten terug, ontmoette nieuwe mensen en leerde over lopende projecten op kleine eilanden van de Stille Oceaan tot de Noord-Atlantische archipels. Wat me bijbleef, is hoe vergelijkbare thema’s, zoals vergrijzing, toerisme, klimaat, bestuur, culturele continuïteit, overal nét anders landen.
Zo sprak ik met iemand over een eiland waar toerisme zo dominant is dat de lokale bewoners zich hun eigen cultuur nauwelijks meer kunnen veroorloven, en discussies over bestuur vooral gaan over grip houden op grond, massatoerisme, vergunningen en investeerders. Op een ander eiland stond juist de vergrijzing centraal: jongeren vertrekken voor studie en werk, waardoor kleine maatschappelijke organisaties, scholen en verengingen moeite hebben om überhaupt bestuur en vrijwilligers te vinden. Juist in die verschillen leer je waar je eigen casus over gaat.
Ik leerde van alles over lopende projecten op kleine eilanden, van de Stille Oceaan tot de Noord-Atlantische archipels.
FreepikEn toen gebeurde er iets wat ik niet had verwacht: ik won de New Young Voice in Island Studies Award 2025 voor beste presentatie. Eerlijk gezegd: ik was vooral opgelucht dat ik helder wist te vertellen waar mijn werk over gaat. Dat daar een prijs op volgde, was een verrassing en een grote eer. Het voelde als erkenning voor het tussenwerk dat een PhD vaak is: je bouwt, test, herbouwt, en je deelt onderweg, ook als het nog niet af is.
Die prijs is mooi voor op de plank, maar waardevoller waren de gesprekken erna: mensen die vertelden dat de brug tussen bestuurskunde en Island Studies precies is wat zij in hun praktijk herkennen. Het denken in relaties en schaal helpt om beleid en uitvoering bij elkaar te brengen. Mijn focus op maatschappelijke organisaties en wederkerigheid (dat je deelt wat je ontdekt met de mensen die aan je onderzoek meedoen) klopt met wat zij dagelijks zien.
De conferentie op Jersey Island laat zien hoe sterk een gemeenschap van eilandonderzoekers kan zijn: kritisch, warm, nieuwsgierig.
Thais Franken voor NEMO KennislinkMoed
Wat ik meeneem? Dat moed belangrijker is dan perfectie. Onderzoek is leren in het openbaar: presenteren, soms struikelen, ademhalen, doorgaan. De gesprekken uit Jersey neem ik mee in mijn analyses en ik blijf hardop leren.
ISIC 2025 laat zien hoe sterk een gemeenschap van eilandonderzoekers kan zijn: kritisch, warm, nieuwsgierig. Met die energie werk ik door aan mijn paper en deel ik mijn bevindingen met iedereen die meewerkte.