Yannick Fritschy

Als we een perfecte planeet voor de mensheid hebben gebouwd, willen we natuurlijk niet door één ongelukkige meteorietinslag ten onder gaan. Hoe beschermen we planeet B tegen gevaar van buiten?

Stel dat we een ideale planeet B voor de mens kunnen bouwen. Hoe ziet die er dan vanbinnen uit? Astrobioloog Inge Loes ten Kate pleit voor een exacte kopie van de aarde, anders komen we in ademnood...

We leggen voortdurend oorzakelijke verbanden, maar het is ontzettend lastig om aan te tonen of zulke verbanden echt bestaan. “Daarvoor moet je verder graven.”

Van rechters tot Wie is de Mol-kijkers: iedereen kan op elk moment last krijgen van tunnelvisie. Waarom zoeken we toch voortdurend naar bevestiging van ons eigen gelijk? En valt er iets aan te doen...

Stel dat we een planeet kunnen bouwen die ideaal is voor de mens. Hoe zou die er dan uitzien? In dit gedachte-experiment beginnen we bij de basiskenmerken van planeet B.

Je hoort vaak dat de oerknal het heelal tot oneindig grote proporties heeft opgeblazen. Maar eigenlijk was het heelal altijd al oneindig groot. Bovendien was de oerknal helemaal geen ontploffing.

Hoe kan het heelal uitdijen als het al oneindig groot is? Dat is een stuk minder gek dan het klinkt, omdat het heelal nergens in zit.

Astronomen nemen aan dat het heelal oneindig groot is. Helemaal zeker weten doen ze het echter niet. Het is namelijk niet bekend tot hoe ver de ruimte buiten de waarnemingsgrens doorgaat.

Bestaat er een kortst mogelijke afstand? Dat vroeg een van onze lezers zich af. Ook voor natuurkundigen is dit een belangrijke, maar moeilijk te beantwoorden vraag.