Wie: Benjamin Gravesteijn
Wat: Epidemioloog en (data)onderzoeker van de behandeling bij acute zorg, zoals ongevallen en reanimaties.
Waar: Erasmus Medisch Centrum Rotterdam
Studie: Geneeskunde en Epidemiologie
Promotie gaat over: Acute zorg, bijvoorbeeld bij ongevallen, of reanimaties, wordt gekenmerkt door keuzes maken in veel onzekerheid. In mijn promotie probeer ik met veel data die standaard al wordt verzameld die onzekerheid wat kleiner te maken. Wat voor behandelingen geven we nu? Wat voor behandelingen werken nou écht? Wie zouden we als eerste moeten helpen?
Ik koos dit vakgebied omdat: Ik wist al snel dat ik iets wilde doen om de levens van mensen positief te beïnvloeden. Daardoor koos ik voor geneeskunde. Al snel merkte ik alleen dat ik het abstracte denken miste, net zoals het leren van ‘absolute waarheden’: als er één ding altijd wat altijd waar is in de geneeskunde, is dat iets nooit ‘altijd’ zo is… Daarom heb ik ook een onderzoeksmaster epidemiologie gedaan: deze extra studie leerde me statistiek en wiskunde, toegepast op de geneeskunde: het beste van twee werelden!
Geboren: 13-12-1995 Leukste aan wetenschapper zijn: Door gesprekken en discussies op nieuwe ideeën en oplossingen komen voor een probleem.
Meest bijzondere moment als wetenschapper: Om een idee van jou gebruikt te zien worden door andere mensen (wetenschappers/artsen).
Moeilijkste aan wetenschapper zijn: Het repetitieve, minder interessante deel van het werk ook doen en gemotiveerd blijven.
Hobby’s: Hardlopen, fluiten in een Jazzband, koken.
Wat hoop je met bloggen voor Faces of Science te bereiken: Ik hoop twee dingen: ten eerste dat jonge mensen inzien dat je met wiskunde en statistiek impact kan maken op het leven van mensen. Ten tweede wil ik mensen laten inzien dat je zelf altijd moet blijven nadenken bij het interpreteren van data.
Wie is je grote voorbeeld?: M’n vrienden en m’n familie die ik zo vaak om advies vraag en die me vaak beter kennen dan ikzelf.
Wat wilde je worden toen je 7 was: Rondleider (het liefst in een stad)
En toen je 17 was: Architect, arts, of fluitist: ik kon pas kiezen toen ik 18 was.
Leukste reactie op je onderzoek: Vol ongeloof: “Maar is dat dan nog niet uitgezocht?”
Ik en de media: www.bgravesteijn.nl
Sommige mensen weten vanaf kinds af aan 100 % zeker dat ze later dokter willen worden. Word je een slechtere dokter als je geneeskunde ‘slechts’ interessant vindt, maar niet 100% overtuigd bent?
Data zijn steeds vaker de basis waarop we keuzes maken. Ook bij ingrijpende beslissingen, zoals: wie moet je als eerste opereren, als er maar weinig plek is?
In de eerste COVID-19-golf bedachten onderzoekers en ik een wiskundig model om dit te bepalen. Nu zitten we in de tweede golf. Helpt ons operatiemodel?
Voor epidemiologisch onderzoek maken we veel gebruik van data. Maar wat doe je nu met vragenlijsten die niet helemaal zijn ingevuld? Weggooien is zonde. Wat we wel doen? Imputeren!
Iedereen is met zijn of haar eigen gezondheid bezig. Dat begint van jongs af aan als je wilt sporten, of als je niet mag drinken omdat je nog te jong bent. Hoe kijk ik, als “datadokter”, tegen mijn eigen gezondheid aan?
Tijdens mijn eerste coschap op de afdeling geriatrie liep ik mee met een islamitische arts met hoofddoek. Haar patiënten zagen mij steeds voor de dokter aan. Kon ik hier iets aan doen?