Wat ben ik nou eigenlijk?

Nouja, ‘echte’? Ik spreek geen Fries, kan eigenlijk niet echt schaatsen, ook niet zeilen. Bovendien woon ik al meer dan tien jaar onder de rivieren met tegenwoordig meer een Brabants dan Fries accent. Tja, wat ben ik dan wel?

Dokter worden
Een echte Friezin die op haar 18e naar Maastricht ging om geneeskunde te studeren. Dokter worden ‘om mensen te helpen’, was nou niet per definitie de roeping, maar ingewikkelde ziekten genezen zeker! Tijdens de opleiding leerde ik van alles om ziekten te herkennen, van elkaar te onderscheiden en te behandelen. Ik stelde duizenden vragen en op vele vond ik een antwoord. Op enkele vragen vond ik echter geen antwoord in de klassieke leerboeken. Die vragen gingen bijvoorbeeld over ‘hoe’ en ‘waarom’ ons afweersysteem werkt zoals het werkt. En waarom werkt dat voor sommige mensen nou wel en voor anderen weer niet? Hoe moest ik hier achter komen? Het antwoord was simpel: Onderzoek doen!

Afweersysteem
Na zes jaar lang studeren ben ik het laboratorium in gegaan om uit te zoeken hoe en waarom ons afweersysteem het hart kan genezen, maar het soms juist ook zieker maakt.
Er is niks mooier dan door te puzzelen en creatief te zijn, een antwoord te vinden op vragen die je tot op het bot wil uitzoeken! Echter, dag in dag uit in het lab, dan vraag je jezelf ook wel eens af: ‘ga ik eigenlijk wel echt iets voor de patiënt betekenen?’.

Als dokter verlangde ik naar het onderzoek, en als onderzoeker verlang ik naar patiënten – die ik al vier jaar niet heb gezien. Maar wat ben ik nu? Een dokter of een onderzoeker? Kan ik niet gewoon de onderzoeker zijn die daarnaast ook patiënten helpt? Of de dokter die daarnaast ook in het laboratorium onderzoek doet?
Ik vind van wel! Een Friezin die plat Brabants praat, moet kunnen toch ;-)?