Naar de content
Faces of Science
Faces of Science

Iets heel beleefd aan stukken scheuren

Als ik kijk naar het werk wat ik afgelopen jaren tijdens mijn promotie heb gedaan, kan ik niet ontkennen dat ik oprecht trots ben en denk ik iedere keer: wetenschap is het mooiste wat er is!
Er is echter een keerzijde….

Drie weken geleden heb ik mijn paper voor de achtste keer ingediend bij een wetenschappelijk tijdschrift. Bloed, zweet en tranen zitten er in deze paper. Vandaag heb ik hem teruggekregen: weer afgewezen. Drie externe, anonieme reviewers nemen ruim de tijd om je werk heel beleefd aan stukken te scheuren. De editor van het tijdschrift neemt, gezien zijn overvolle agenda, deze inzichten klakkeloos over. Er bestaat geen mogelijkheid jezelf te verdedigen. Helaas. Het is namelijk echt een goede paper, niet briljant maar zeker goed.

Verkopen verkopen verkopen
Nog geen maand geleden verzuchtte ik tegen mijn supervisor toen we de paper voor de achtste keer indienden: ik krijg het gevoel dat ik steeds een Ferrari moet verkopen terwijl het gewoon een kleine doch betrouwbare Volvo V40 is. Waarop zij zei: Je hoeft er ook geen Ferrari van te maken, maar je kan er wel voor zorgen dat je Volvo zo volledig mogelijk aangekleed is, toch? ‘Eens’, dacht ik. Maar toen kwamen de commentaren van de reviewers: de auto heeft maar 4 cilinders? De motorinhoud is slechts 1.6 liter? En met zijn 120 PK trekt hij toch helemaal niet snel op? Het werd me bijna kwalijk genomen dat mijn auto geen Ferrari was… Maar dat heb ik toch ook nooit beweerd!

Betalen
Dit is heel kort door de bocht hoe het publiceren van artikelen in wetenschappelijke tijdschriften werkt. Je moet je bevindingen zo goed mogelijk, maar in een beperkt aantal woorden, verkopen om vervolgens drie anonieme onderzoekers te laten beslissen over je lot. Het kromme is bovendien: je krijgt hier geen geld voor zoals normaal als je iets verkoopt. Integendeel. Je moet vaak, afhankelijk van het tijdschrift, honderden euro’s betalen om überhaupt in het tijdschrift te komen. Hoe ‘beter’ het tijdschrift, hoe hoger de kosten vaak zijn. Waarom doen we hier aan mee met z’n allen?

Impact Factor
Als je graag in de wetenschap werkt, moet je publiceren. En dan is het begrip Impact Factor (IF) erg belangrijk. Dit is niet in ieder veld even belangrijk maar in het veld waarin ik werk helaas wel. Wat is deze IF vraag je je af? Dit zou in theorie een ‘keurmerk’ voor het tijdschrift moeten zijn. Deze wordt berekend door het aantal keer dat artikelen in dat tijdschrift worden geciteerd te delen door het aantal keer dat artikelen in dat tijdschrift zelf citeren. Het is voor een onderzoeker heel belangrijk om in een tijdschrift met een zo hoog mogelijke IF te publiceren. Waarom is dit zo belangrijk?

Overleven op de prairie
Als je een carriere wilt in de academische wereld moet je geld binnenhalen om je onderzoek te financieren. Dit doe je door goede onderzoeksideeën op papier te zetten en in te dienen bij instellingen die geld verstrekken voor het doen van wetenschappelijk onderzoek. Deze voorstellen worden door een onafhankelijke commissie beoordeeld. Echter, de eerste ronde in deze beoordelingen is bijna altijd je CV. En wat weegt hier het zwaarst? Jouw track record! Met andere woorden, toont jouw CV dat jij in staat bent om zelfstandig, vernieuwend en hoogstaand onderzoek uit te voeren? In de praktijk betekent dit niet veel meer of minder dan: hoeveel artikelen heb je gepubliceerd in welke tijdschriften; hoe hoog is jouw persoonlijke IF? En de cirkel is rond! Hoe hoger de IF van het tijdschrift waarin we publiceren des te groter de kans dan we kunnen overleven op deze prairie.

Sport-stuurtje
En daar komt het begrip integriteit bij mij om de hoek kijken. Ik vind onderzoek doen fantastisch. Het ontdekken van onontgonnen terrein is het mooiste wat er is! Ik zou niets liever willen dan later een eigen lab om mooi, goed onderzoek te kunnen blijven doen. Maar hoe ver moet ik dan gaan om mijn Volvo V40 te verkopen? Moet ik hem rood spuiten? Moet ik er een sport-stuurtje op zetten? Andere velgen? Wil ik wel in zo’n wereldje werken dat wordt beheerst door de tijdschriften en waarbij ‘kwaliteit’ bovendien wordt bepaald door onderzoekers die slachtoffer zijn van hetzelfde corrupte systeem? Gek genoeg antwoord ik nog steeds volmondig JA op deze vraag! Maar de vraag is voor hoe lang??

Voor nu moet ik mezelf oprapen en maar weer starten aan het herschrijven van mijn paper voor tijdschrift nummer 9…
Wish me luck!

ReactiesReageer