Zo, mijn vakantie zit er weer op. En mijn eerste week begon gelijk met veel boeiende presentaties. Toch kon ik het niet laten om bij één presentatie terug te denken aan Sri Lanka. En dan niet aan de mooie stranden maar aan de rijstvelden. Die watervreters blijken te zijn.
Smullen van de rijstgerechten
“Nikki, promise me to eat, eat and eat. Please do it for me.” Dat zei mijn collega uit Costa Rica toen ze hoorde dat ik naar Sri Lanka ging. Ze heeft namelijk moeite met het gebrek aan rijst in onze eetcultuur. Ik vond het een beetje overdreven. Ik ben ‘s ochtends namelijk best gelukkig met mijn twee boterhammen met hagelslag. Toch heb ik mijn belofte waargemaakt en gesmuld van de heerlijke rijstcurries. Ik heb me dan ook voorgenomen om vaker een rijstgerecht klaar te maken.
Rijst als watervreter
Maar mijn voornemen om meer rijst te eten kwam deze week gelijk al onder druk te staan. Dat gebeurde tijdens een presentatie over het wereldwijde tekort aan zoetwaterbronnen. Ik besefte toen pas hoeveel water er nodig is voor de productie van één kilo rijst. Deze natte terrassen vol rijst blijken echte watervreters te zijn. Je hebt zo’n 2500 liter water nodig om één kilo witte rijst te produceren. Dat water wordt vooral gebruikt om deze rijstvelden nat te houden. Diegene die de presentatie gaf zei zelfs: “Het zou in sommige delen van Azië beter zijn om vaker mais te verbouwen in plaats van rijst”. Wellicht had mijn eten op Sri Lanka er dan anders uitgezien.
Maar het deels vervangen van rijst door mais lost niet het hele probleem op. Daarvoor is het wereldwijde watertekort namelijk te groot en complex. Er zijn namelijk niet veel beschikbare zoetwaterbronnen. Slechts 2.5 % van al het water op aarde is zoet en daarvan zit een groot deel ook nog in gletsjers of op andere plekken waar we niet gemakkelijk bij kunnen. Daarnaast is zoetwater ook niet eerlijk over de aarde verdeeld. En heb je ook nog te maken met droge en natte seizoenen. Een pittig onderwerp dus.
Watervoetafdruk
Het kan daarom geen kwaad om je bewust te zijn van de hoeveelheid water die je gebruikt. Dit is je persoonlijke watervoetafdruk. Het is de hele opsomming van al het water dat nodig is om alles te maken wat je gebruikt en koopt. Het gaat ook om de waterconsumptie van het katoen waarvan je shirt is gemaakt. Op deze Engelstalige site staan de watervoetafdrukken van veel producten. Als je er doorheen scrolt merk je pas hoeveel onzichtbaar water er in alles zit verwerkt. Dit wordt ook duidelijk in het onderstaande filmpje van het tv-programma “De rekenkamer”:
Je kunt je persoonlijke watervoetafdruk ook zelf berekenen. Dat kan hier aan de hand van een korte of lange vragenlijst. Ik kwam beide keren uit op ongeveer 2500 liter water per dag. Erg veel, maar wel stukken minder dan het gemiddelde van 6000 liter per dag. Dat komt vooral doordat een vegetarische curry met rijst nog altijd minder water slurpt dan een oer-Hollandse bal gehakt. Soms een keertje rijst eten is dus nog niet zo erg vergeleken met een stukje vlees. Vandaar dat ik mijn nieuwe rijstgerechten (met mate) blijf voorschotelen als vrienden komen eten. Ik zal ze met trots opdienen: “Please, eat, eat, eat”.