NASA's gedroomde stapje naar Mars

NASA noemt het zelf graag het begin van een nieuw ruimtevaarttijdperk. En met de succesvolle eerste lancering van de Orioncapsule afgelopen vrijdag is er inderdaad een klein stapje gezet naar een bemande verkenning van Mars. Maar het zal nog lang duren voordat een vlag in het mulle Marszand wordt geprikt.

10 december 2014

De dag ervoor was de lancering nog uitgesteld vanwege problemen met een ventiel in de hoofdmotor en een boot die het vaarverbod in het lanceergebied negeerde. Vrijdag ging Exploration Flight Test-1 met de Amerikaanse Orioncapsule wel bulderend van start op Cape Canaveral Air Force Station in Florida (Verenigde Staten).

De onbemande capsule maakte in 4,5 uur tijd twee rondjes om de aarde en plonsde daarna aan de andere kant van de Verenigde Staten in de Grote Oceaan.

Vooral de hoogte onderscheidde de vlucht van lanceringen die sinds het Apollotijdperk zijn gedaan met voor mensen bestemde capsules. Met 5800 kilometer was Orion pakweg 14 keer hoger gekomen dan de baan van het internationale ruimtestation ISS, op ruim 400 kilometer.

Hitteschild

De voornaamste doelen van de vlucht waren het testen van het loskoppelen van de raket, het afremmen met de parachutes en de bescherming van het hitteschild. Bij terugkeer in de dampkring bereikte de capsule een snelheid van ruim 32.000 km/h en warmde het hitteschild op tot zo’n 2200 graden Celsius.

Verder is er gekeken naar de prestaties van de computers op het moment dat de capsule door de zogenoemde Van Allen-gordels ging. Dit zijn gebieden om de aarde waar zich grote hoeveelheden geladen deeltjes zoals protonen en elektronen ophouden, vastgehouden door het magneetveld van de aarde. Deze deeltjes zorgen voor een verhoogde stralingsdosis, met mogelijke consequenties voor de apparatuur en astronauten aan boord van Orion.

De Orioncapsule na zijn eerste testvlucht. Terwijl hij op de golven van de Grote Oceaan dobbert nadert op de achtergrond het Amerikaanse schip dat hem moet oppikken.
NASA

Grootse plannen

Orion leek alle stappen van de vlucht met verve te doorstaan, en daar zijn de Amerikanen dolblij mee. Mission control was in extase en vluchtleider Mike Sarafin sprak van een geweldige dag voor de Verenigde Staten. Wellicht werd deze vreugde aangewakkerd doordat het land sinds de pensionering van de Spaceshuttle zelf geen astronauten meer kan lanceren. Voor het vervoer naar het ISS zijn ze aangewezen op de Russen, waar het de laatste tijd toch al niet mee botert.

Orion moet daar verandering in brengen. En hoewel de capsule niet bedoeld is voor vluchten naar het ruimtestation – maar juist naar deep space – lijkt de capsule de nationale trots van de Amerikanen in ieder geval weer wat op te poetsen.

De Orioncapsule heeft qua vorm veel weg van andere bemande ruimtevaartuigen. Het design is gebaseerd op de Apollocapsules die in de jaren zestig en zeventig astronauten naar de maan brachten. Wel is Orion groter. Met een diameter van 5 meter en een hoogte van ruim 3 meter is er plek voor maximaal zes astronauten. In zijn huidige vorm kan hij deze bemanning 21 dagen in leven houden. Die periode kan verlengd worden door een servicemodule die aan de capsule gekoppeld wordt. — De Orioncapsule heeft qua vorm veel weg van andere bemande ruimtevaartuigen. Het ontwerp is gebaseerd op de Apollocapsules die in de jaren zestig en zeventig astronauten naar de maan brachten. Wel is Orion groter. Met een diameter van 5 meter en een hoogte van ruim 3 meter is er plek voor maximaal zes astronauten. In zijn huidige vorm kan hij deze bemanning 21 dagen in leven houden. Een gekoppelde servicemodule kan die periode verlengen.
NASA

Maar Orion is een project van de lange adem. De volgende testvlucht laat nog jaren op zich wachten. In 2018 moet een wederom onbemande Orion vertrekken op de neus van een nieuwe SLS-raket (Space Launch System) die hem een rondje om de maan laat vliegen.

Pas daarna staat de eerste bemande vlucht op het manifest. Als alles volgens de planning loopt, en dat is over zo’n lange periode moeilijk te voorspellen, dan vertrekken er in 2021 enkele astronauten voor een rondje om de maan.

De vergezichten van een lancering van astronauten naar Mars – die NASA graag aanhaalt – zijn verre van concreet. Er wordt voorzichtig gesproken van een bemande missie in de jaren ’30, maar details daarover ontbreken. In vergelijking tot een landing op Mars én terugkeer van de astronauten is het dubbele ritje om de aarde van afgelopen vrijdag in ieder geval een peulenschilletje.