Chips die denken als levende cellen
Om onze hersenen zo goed mogelijk te imiteren moet je vergelijkbare bouwstenen gebruiken. Yoeri van de Burgt probeert met organische materialen een efficiënte, energiezuinige en goedkope computerchip te maken
Het Research Center for Functional Molecular Systems is een vennootschap van de organische en marcomoleculaire scheikundeteams van de Technische Universiteit Eindhoven, de Radboud Universiteit Nijmegen en de Rijksuniversiteit Groningen. Zij zijn samengebracht om de grenzen van de chemische zelf-assemblage te verleggen. Er zijn vier onderzoekslijnen opgezet die zich richten op één grote uitdaging: het maken van functionele op leven lijkende moleculaire systemen. Samen maken ze de themapagina Leven bouwen met moleculen mogelijk.
Om onze hersenen zo goed mogelijk te imiteren moet je vergelijkbare bouwstenen gebruiken. Yoeri van de Burgt probeert met organische materialen een efficiënte, energiezuinige en goedkope computerchip te maken
Kunstmatige intelligentie vergt veel rekenkracht en energie. Universiteit Twente onderzoekt hoe chips op basis van klassieke componenten dezelfde efficiëntie en zuinigheid kunnen halen als onze hersenen.
Er is niet veel nodig om kleine, robuuste druppeltjes te laten ontstaan die zelfstandig kunnen groeien, zo laten Nijmeegse onderzoekers zien. Misschien begon het leven dan toch in zo’n klein druppeltje?
Is leven te definiëren door naar de grenzen ervan te kijken? Dat is wat Carl Zimmer probeert in ’Life’s Edge’. Ook hij geeft geen definitieve omschrijving van leven, maar levert wel een boeiend en zeer leesbaar boek.
Vaak komen wetenschappelijke inzichten niet verder dan een publicatie. Dan Jing Wu vindt dat niks en start een bedrijf om haar resultaten verder te ontwikkelen.
Het lukt nog niet om de vele reacties van een levende cel na te bootsen in een lab. Aleksandr Pogodaev werkt aan het organiseren van reacties in netwerken.
Vijf jaar geleden werd een kunstmatige ‘bacterie’ gepresenteerd als de meest minimale levensvorm. Nu is er een nieuwe variant die zich beter kan voortplanten.
Christiaan Huygens zag al dat slingeruurwerken soms synchroon gaan bewegen. Wetenschappers hebben dit verschijnsel nu ook aangetoond bij reepjes kunststof.
Britse wetenschappers hebben met een algoritme de vorm van zo’n honderd eiwitten voorspeld. Zo kunnen in de toekomst sneller medicijnen gemaakt worden.
Iedereen mijmert wel eens over hoe het is om een superheld te zijn. In zijn boek Supermens laat Peter Joosten zien wat er al kan, en wat er gaat komen.
Piepkleine deeltjes die lijken op een bacterie kunnen het immuunsysteem wakker schudden, waardoor tumorcellen vatbaar worden voor antikankermedicijnen.
Eindhovense chemici komen onverwacht met bewijs voor een voorspelling van 120 jaar oud. Het draait allemaal om deeltjes die elkaars spiegelbeeld zijn.
Nijmeegse chemici laten zien hoe druppeltjes elkaar wegduwen en aantrekken doordat kleine moleculen geordende draadjes gaan vormen.
Het fenomeen ‘leven’ is nog lang niet helemaal begrepen, maar in zijn boek ‘Wat is leven?’ praat Paul Nurse je snel bij. Een prima instapboek voor dit ingewikkelde onderwerp.
3D-printers kunnen al een hoop, maar de plastics die we hiervoor gebruiken zijn nog lang niet zo sterk en duurzaam als we zouden willen. Wetenschappers doen daarom nog volop onderzoek naar nieuwe materialen.
De snelheid waarmee enzymen reacties uitvoeren is jaloersmakend. Gerard Roelfes probeert dat te evenaren door compleet nieuwe enzymen te ontwerpen met bouwstenen die in de natuur niet voorkomen.
Het zal nog lang duren voordat we in het lab een cel kunnen bouwen die echt leeft, denkt chemicus Bastiaan Buddingh’. Toch zijn de pogingen niet voor niets.
Onze hersenen bevatten een systeem dat lichaamseigen ‘marihuana’ maakt. Leidse onderzoekers proberen beter te begrijpen hoe dit systeem werkt.
Jan van Hest is laureaat van de Spinozapremie 2020. NEMO Kennislink sprak hem onlangs over synthetische cellen die over grote afstand communiceren.
Kabelbacteriën uit de zeebodem kunnen wellicht ooit de inspiratie zijn voor milieuvriendelijke bio-elektronica. Maar ze zitten anders in elkaar dan verwacht.
In de natuur is de snelheid waarmee iets verandert een belangrijke bron van informatie. Chemici zijn er nu in geslaagd om een heel eenvoudige gel zo te ‘programmeren’ dat snelle en langzame signalen leiden tot een verschillend effect.
In de natuur zijn het grote moleculen, zoals eiwitten, die belangrijke functies vervullen. Chemicus Helma Wennemers vraagt zich af of het mogelijk is om met kleinere moleculen veel van die nuttige eigenschappen te imiteren.
Ilja Voets krijgt de KNCV Gouden Medaille 2019 voor haar onderzoek naar de opbouw van materialen.
Een boek over bloed dat eigenlijk vooral over mensen gaat. Mensen die bloed geven, het nodig hebben of onderzoeken. Journalist Rose George vertelt hun verhalen in haar boek ‘Bloed. Een biografie’
Hoe besluit een cel dat het tijd is om zich te delen? Omdat dit veel energie kost, moet het precies op het juiste moment gebeuren. Dit lijkt de snelle toename van een heel instabiel eiwit te zijn.
Geef jij je hart aan een ander na je dood? De overheidscampagne om ervoor te zorgen dat meer mensen hun keus vastleggen in het donorregister is je vast niet ontgaan. NEMO Kennislink bekijkt of we organen kunnen maken in het lab.
Chemici van de Universiteit Twente hebben kunstspieren ontwikkeld die niet alleen samentrekken en weer ontspannen, ze passen ook hun stijfheid aan tijdens die beweging. Net zoals de spieren in ons lichaam dat doen.
Iedereen moet iets weten van chemie, vindt de Duitse chemicus Mai Thi Nguyen-Kim. Maar wie ze nou precies wil overtuigen met haar boek ‘Een kwestie van chemie’ wordt niet duidelijk.
Emma (4) en Joeri (16) hebben een zeldzame genetische afwijking die er onder andere voor zorgt dat ze problemen hebben met spraak en taal. Hoe leidt een mutatie van een bepaald gen tot een afwijkende hersenontwikkeling? Die vraag probeert geneticus Joery den Hoed in het lab te beantwoorden.
Kunnen we het ontstaan van leven verklaren vanuit de natuurkunde? Nee, aldus Stuart Kauffman in zijn nieuwste boek A world beyond physics. Zijn ideeën prikkelen, maar zijn toon irriteert.