De Perseïdenzwerm passeert de aarde weer, net als elk jaar in augustus. Gevolg: een sterrenregen.

Ieder jaar is hij er opnieuw in augustus: de Perseïden-meteorenzwerm. Dit jaar bereikt hij zijn maximum op de nacht van 12 op 13 augustus.

Ieder jaar is hij er opnieuw in augustus: de Perseïden-meteorenzwerm. Dan zijn er met een beetje geluk (en helder weer) al gauw 50 tot 60 vallende sterren per uur te zien.

Vallende sterren hebben in de geschiedenis nogal eens paniek gezaaid. In werkelijkheid zijn zij de vurige dood van stofdeeltjes uit de ruimte.

In de nacht van 12 op 13 augustus vindt het maximum plaats van de Perseïden: een meteorenzwerm waarvan de radiant (het vluchtpunt van waaruit de meteoren lijken weg te schieten aan de hemel) gelegen is in het sterrenbeeld Perseus.