Wie: Roy van den Berg Wat: PhD in de Katalyse Waar: Universiteit Utrecht Studie: Scheikunde Deze studie gekozen omdat: Ik scheikunde niet begreep op de middelbare school. Geboren: 1988, Nijkerk Grootste inspiratiebron: Jules Verne. Ik wil minstens zoveel landen en plekken bezoeken als in zijn boeken beschreven staan. Daarnaast is het fascinerend te lezen hoe ver hij (wetenschappelijk) zijn tijd vooruit was. Leukst aan wetenschapper zijn: Je hebt de vrijheid om antwoorden te zoeken op vragen die je hebt. Moment dat het verschrikkelijk was: Een apparaat dat niet goed werkte waardoor ik dagen bezig ben geweest om het te repareren.
Hobby’s: Voetbal, mountainbiken, skiën, zeilen, Amerikaanse tv-series en (bord)spellen. Houdt van: Reizen Houdt niet van: Slenteren, nutteloze discussies/vergaderingen Eet het liefst: “Nederlandse lunch”: brood met beleg
Faces of Science op Twitter (#FacesofScience): @ScienceFaces volgen
Faces of Science op Facebook:
Mijn tijd als promovendus zit er bijna op. Na jaren turen door mijn microscoop in het lab werk ik sinds kort als chemicus in het gelukkigste land: Denemarken.
Waarom ik beter geen “ja hoor” kan zeggen in het bijzijn van mijn collega’s.
Dit waren een paar van de vragen die kinderen mij stelden tijdens de Klokhuis vragendag bij NEMO in Amsterdam. Ik was één van de vijftig wetenschappers die antwoord probeerde te geven op alle vragen die kinderen hebben.
Waarom zou je onderzoek doen als je ook op wereldreis kunt gaan? Roy van den Berg legt zijn keuze uit.
Hoe is het nu eigenlijk met het probleem van de zure regen? Opgelost dankzij katalysatoren!
Olie, kolen en gas worden in Nederland gebruikt als voornaamste energiebronnen. Deze ruwe grondstoffen zijn echter niet altijd direct geschikt als brandstof.
Aan de slag met afval als nieuwe grondstof. Hoe katalysatoren bijdragen aan een duurzame toekomst.
Dinsdagmiddag 15:00, een telefoontje van de redactie van omroep WNL met de vraag of ik de volgende dag te gast wilde zijn in het programma ‘Nu al Wakker’.
Company tour in Duitsland en België, vakantie in IJsland en nu op weg naar de microscoop in Kopenhagen. Tussendoor op het vliegveld mooi de tijd om dit blog te schrijven.
Met een pincet kun je een haar van 0,05 millimeter uittrekken, uit de printer komen druppeltjes van tien micrometer en de lijntjes op een computerchip zijn slechts enkele tientallen nanometers breed. Maar de deeltjes die ik maak zijn nog tien keer kleiner! Hoe maak je deeltjes nu zo klein?
Of het bedrijf nu in een pittoresk dorpje of een kilometers groot chemisch park ligt, een rondleiding bij een chemisch concern is altijd indrukwekkend.
Wat werkt beter: Een open kantoor waar iedereen samenklit? Of afgezonderde ruimtes waar je niemand tegenkomt? En hoe zit dat bij de katalyse?
Kleine deeltjes maken in het lab, en pas maanden later in het lab in Kopenhagen zien of het ook echt gelukt is.
Waarom ik katalysatoren onderzoek? Omdat wij zonder katalysatoren niet eens zouden bestaan! De wereld zou er heel anders uitzien.