Wie: Merel Burgering Wat: Promovendus bij de afdelingen Cognitieve Neuropsychologie (Tilburg University), Gedragsbiologie (Universiteit Leiden) en Psychologie & Neurowetenschappen (Maastricht University). Waar: Tilburg, Leiden & Maastricht Studie: Bachelor Psychobiologie, Master Neurobiologie (biomedische wetenschappen), UvA (Amsterdam) Promotie gaat over: Het verwerken van taalklanken door mensen en zangvogels Ik koos dit vakgebied omdat: Ik de combinatie van taal, gedrag en hersenen heel interessant vind. Dankzij een interview met mijn begeleider Prof. Dr. Carel ten Cate en zijn collega Prof. Dr. Claartje Levelt in de Volkskrant in mei 2012 wist ik al van vergelijkend onderzoek naar zebravinken en mensen. Geboren: Breda, 12-10-1987
Leukste aan wetenschapper zijn: De mogelijkheid om met veel verschillende mensen samen te werken en betaald te worden om te puzzelen en te leren. Moeilijkste aan wetenschapper zijn: Om je niet te verliezen in details. Meest bijzondere moment als wetenschapper: De dag dat ik zag dat mijn eerste zebravink de taak had geleerd. Bizar toch dat zo’n klein beestje kan wat wij ook kunnen! Hobby’s: Hardlopen, kitesurfen, lezen en reizen. Wat hoop je met bloggen voor Faces of Science te bereiken: Mensen laten zien hoe divers onderzoek is en hoe je met een brede interesse ook in de wetenschap past. Wie is je grote voorbeeld: De opa van mijn oude oppaskinderen in Australië. Hij woonde in een arme buurt in Johannesburg, Zuid-Afrika en spaarde uiteindelijk genoeg geld om te doen wat hij wilde: studeren. Hij ging naar de universiteit en zei dat hij de opleiding wilde doen die het langst duurde. Uiteindelijk werd hij professor in gastro-enterologie. Wat wilde je worden toen je 7 was? Dierenarts voor kleine huisdieren. En toen je 17 was? Tropenarts. Ik wilde de wereld ontdekken. Leukste reactie op je onderzoek: “Gaan de zebravinken ook in een MRI scanner?” Nee, dat kan wel en wordt gedaan in Antwerpen, maar dat ga ik niet doen.
Project van Merel Consortium Language in Interaction Onderzoeksgroep Leiden Onderzoeksgroep Tilburg Artikel in de Volkskrant over taallessen aan baby’s en vinken
Merel is gestopt als Face of Science
Wat gebeurt er in ons brein als wij woorden of sprekers onderscheiden? Dat probeer ik te achterhalen met fMRI-scans in Maastricht.
Bij het kiezen van een studie is het belangrijk om een balans te vinden in wat je het leukste vindt en wat je voorbereidt op een of meerdere beroepen.
Wat gebeurt er in je hersenen als je verliefd bent? In de studiegids 2007-2008 van de UvA stond deze vraag in de samenvatting van de Bachelor psychobiologie. Ik wilde dat graag weten en ging naar de open dag.
Hoe onthoud en herken je locaties om je heen, zodat je niet verdwaald? Mijn inspiratiebron May-Britt Moser deed er jarenlang baanbrekend onderzoek naar en won er de Nobelprijs mee.
Deze zomer ging ik naar een congres in Stockholm. Ik deed een quiz met een spraakrobot en sprak met een onderzoeker over haar studie naar de effecten van de partydrug XTC op spraak.
Welke soorten vrouwtjesvogels zingen, en welke niet? En waarom zingt het ene vrouwtje wel, en produceert de ander alleen maar korte roepen? Mijn collega Karan Odom doet onderzoek naar het zingen van vrouwelijke vogels met behulp van een burgerwetenschapsproject.
Mijn mede-PhD-studente Meike Zemihn zit voor haar onderzoek naar penseelaapjes in Brazilië. Ik bel haar en duik zo het Braziliaanse dierenrijk in.
In mijn onderzoek ben ik de hele dag met taalklanken bezig. Ook of juist op vakantie verdiep ik me ook in de taal. In december was ik drie weken op vakantie met een vriendin in Nicaragua. We aten elke dag buiten, beklommen vulkanen en gleden er weer vanaf op een board. We zwommen in de zee en …
We realiseren ons pas hoe bijzonder taal en spraak is wanneer we iemand zien die het niet kan produceren of verwerken. Sinds mijn studie ben ik gefascineerd door afasie: een taalstoornis die veroorzaakt wordt door opgelopen hersenschade.
Elk dier en ieder mens, hoe klein en jong ook, heeft persoonlijkheid. Grotendeels ligt dat al vast in de genen.
Op woensdagen is mijn leven als eerstejaars PhD student soms even kleurrijk als de vogels die ik onderzoek. In de ochtend bestudeer ik mijn zebravinken in Leiden, daarna ren ik naar de trein om in de middag werkgroepen over de anatomie van onze hersenen te geven aan Tilburgse studenten.