Wie: Lennart Kruijer
Wat: Archeoloog
Waar: Universiteit Leiden
Studie: Mediterrane en Klassieke Archeologie
Promotie gaat over: Globaliseringsprocessen in de antieke stad Samosata (modern zuid-Turkije)
Ik koos dit vakgebied omdat: Als archeoloog stel je hele essentiële vragen over hoe mensen zich verhouden tot hun materiële omgeving. Daardoor kun je ook een uniek historisch perspectief bieden op de vragen en uitdagingen van de moderne wereld.
Geboren: 1989, Amstelveen
Leukste aan wetenschapper zijn: De vrijheid om te onderzoeken wat je zelf interessant vindt.
Meest bijzondere moment als wetenschapper: Het veldwerk en museumwerk dat ik in zuid-Turkije uitvoer levert soms onverwachte vondsten op. Zo vond ik afgelopen zomer, verscholen achter in het museumdepot, een doos waar niets op geschreven stond. Deze bleek gevuld bleek te zijn met een groot aantal prachtig bewerkte decoratieve architectuurfragmenten afkomstig van het zogenaamde ‘paleis van Samosata’. Uitzonderlijk goed bewaard gebleven materiaal dat nooit eerder is bestudeerd.
Moeilijkste aan wetenschapper zijn: Het is best lastig om niet alleen nieuwe antwoorden te formuleren op bestaande vragen over het verleden, maar ook nieuwe vragen te ontwikkelen die nog niet eerder gesteld zijn.
Hobby’s: Reizen, schrijven, lezen en vooral ook muziek maken (gitaar, banjo en zang, met bluegrassband, alleen of met klassiek koor).
Wat hoop je met bloggen voor Faces of Science te bereiken: Ik hoop dat mensen zien dat je met archeologie heel interessant en spannend onderzoek kunt doen dat ons het verleden, maar zeker ook het heden, beter doet begrijpen.
Wie is je grote voorbeeld: Koning Antiochos I van Kommagene, de man die zeer waarschijnlijk in dat eerder genoemde ‘paleis van Samosata’ woonde. Hij durfde heel groot en vernieuwend te denken, maar was tegelijkertijd ook heel diplomatiek – handige eigenschappen voor een promovendus.
Wat wilde je worden toen je 7 was: Banketbakker
En toen je 17 was: Vagebond
Leukste reactie op je onderzoek: Ik heb meerdere oudere mensen ontmoet die nog in het kleine Turkse dorpje Samsat gewoond hebben, tussen de ruïnes van de door mij bestudeerde antieke stad Samosata. Ongeveer dertig jaar geleden moesten deze mensen hun huizen uit omdat er een stuwdam werd gebouwd. Als ik ze vertel dat ik nu onderzoek doe naar de archeologie van hun overstroomde geboortedorp – weliswaar gericht op een veel vroegere periode – reageren ze altijd heel erg enthousiast en zit ik de rest van de middag thee met ze te drinken.
Ik en de media
Artikel in Leidsch Dagblad over mijn onderzoek
Een archeologische opgraving is soms net een realityshow, waarbij je dertig mensen twee maanden lang laat afzien. Maar dan zonder camera’s en dramatische afvalrace.
Toen ik als vijftienjarige op vakantie getuige was van de opgraving van een millenia-oud skelet, wist ik wat ik later wilde worden.
Met een miljoen zou ik een grootschalige opgraving willen opzetten in het centrum van Antakya. We weten maar bar weinig over de archeologie van deze oude metropool. Toch lag hier vroeger de antieke stad Antiochië aan de Orontes, één van de allergrootste en belangrijkste steden in de Hellenisti…
Honderden houten kisten vol met scherven, munten, en glaswerk liggen klaar in het depot van Adıyaman om geanalyseerd te worden. Ze werden in 1990 gered voor de aanstaande overstroming van de Eufraat.
Hoe leefden mensen tweeduizend jaar geleden in Samosata aan de Eufraat, in het huidige Turkije? En wat betekende de pre-moderne globalisering voor de stad en haar inwoners? Ik neem jullie mee naar de woonplaats van koning Antiochos de eerste.