Hoe ervaren politieagenten en ambulancemedewerkers stress

Kindermishandeling, slachtoffer worden van genocide, je kind, partner of ouder verliezen bij een vliegtuigongeluk. Het zijn zo maar een paar onderwerpen, waar onderzoek naar gedaan wordt binnen de wereld van de victimologie. Ik hou ik me bezig met het enerverende werk van politieagenten en onderzoek hoe zij omgaan met de stressvolle dingen, die ze meemaken tijdens hun dagelijks werk.

19 april 2016

De vragen die we proberen te beantwoorden lopen uiteen van hoe mensen omgaan met deze nare ervaringen, hoe ons rechtssysteem recht doet aan slachtoffer, noem maar op. Daarnaast is het werk van een victimoloog altijd actueel: kijk maar eens op nos.nl na het lezen van deze blog. Op de voorpagina staan ongetwijfeld meerdere nieuwsitems of gebeurtenissen waarin slachtoffers een prominente rol hebben.

In het nieuws komen vaak berichten over slachtoffers voor. Zoals hier, op de voorpagina van nos.nl op 12 april 2016
NOS

Heftige situaties

Zelf hou ik me bezig met het enerverende werk van politieagenten en kijk ik naar hoe zij omgaan met de stressvolle dingen, die ze meemaken tijdens hun dagelijks werk. Iedere dag zien agenten zaken waar ‘normale’ burgers misschien wel nooit mee te maken krijgen. En ook iedere dag moeten ze weer paraat staan, om problemen op te lossen. Soms met gevaar voor hun eigen veiligheid, zoals met het inrekenen van mensen die verdacht worden van terroristische activiteiten. Of soms waar bij ze emotioneel heftige situaties aantreffen, zoals het reanimeren van een kind.
Omdat politieagenten zo veel en regelmatig heftige dingen meemaken hebben we veel aandacht voor hun psychische gezondheid. Het werk gaat de politieagent niet altijd in de koude kleren zitten. Ik houd me daarom bezig met de vraag hoe het kan dat politieagenten het werk soms toch niet aan kunnen. Ook is het handig om te weten welke mensen juist geknipt zijn voor het politievak.

Politiewerk in enen en nullen

Het doen van een PhD is niet te vergelijken. De meeste van mijn dagen slijt ik op mijn kantoor in Tilburg, of thuis achter mijn bureau. De soms heftige wereld van de politiewerk gaat bij mij schuil achter getallen. Of iemand iets heftigs meegemaakt heeft, wordt vertaald naar een 1 of een 0, oftewel een ja of nee. Heeft iemand een posttraumatische stressstoornis van zijn werk? Ik herken het aan een score op een ingevulde vragenlijst. En of het uitmaakt dat iemand iets heeft meegemaakt en hoe lekker hij of zij in zijn/haar vel zit, komt tot uitdrukking in een getalletje tussen de -1 en 1.

Ambulancepersoneel

Heel anders dan het politiewerk, is mijn werk meer van het overdenken, analyseren en schrijfwerk. Er komt nogal wat wiskunde bij kijken, want een groot onderdeel van mijn dagelijks werk is het analyseren van grote hoeveelheden data. En wat levert het op? Erg interessante en nuttige kennis! Nog niet zo lang geleden heb ik een project afgerond met collega’s over geweld op de werkvloer onder ambulancepersoneel.

De vraag hierbij was of er ambulancepersoneel was te onderscheiden dat extra vaak te maken had met geweld, en zo ja, waar dat dan precies aan ligt. Uit onze analyses bleek met name dat ambulancemensen, die niet zo makkelijk een compromis sluiten of problemen hadden met hun leidinggevende, vaker te maken hadden met geweld. Maar we vonden ook dat ambulancepersoneel best wel weet om te gaan met agressie. De meeste respondenten gaven aan over het algemeen wel erger te kunnen voorkomen als ruzies of agressie zich voor doet. Ook wel bijzonder was de vondst dat agressie helemaal niet het gene is waar ambulancemensen zich druk om maken, of als meest schokkend ervaren.

Kinderen reanimeren of geconfronteerd worden met mensen die zelfmoord plegen waren de situaties die zij het vaakst schokkend en stressvol vonden.
Er is veel gaande in de wereld van de Victimologie. Ik zie er erg naar uit om jullie mee te nemen in dit boeiende, spannende en vaak ook beladen onderzoeksveld. Maar niet alleen van belang is wat we op papier zetten, minstens zo interessant is hoe het komt tot iets op papier, en wat er vervolgens mee gebeurd. Tot een volgende blog!