Naar de content
Faces of Science
Faces of Science

De hype rondom ‘Ghana in december’

Bloombar

Sinds vorig jaar lijkt Ghana populairder dan ooit als vakantiebestemming, vooral in de kerstperiode. Althans, voordat de coronacrisis losbarstte. Wat maakt het land zo populair onder toeristen?

Beroemde Hollywoodsterren zoals Beyoncé’s moeder en supermodel Naomi Campbell sloten het jaar 2019 feestelijk af in Ghana. Zij gaven gehoor aan de oproep van de Ghanese regering aan mensen met Afrikaanse roots om ‘terug te keren’ naar Ghana in 2019. Dit wordt ook wel het Jaar van de Terugkomst (Year of Return) genoemd; 400 jaar geleden vertrokken de eerste schepen met tot slaaf gemaakten namelijk richting Amerika en landen als Suriname.

Naomi Campbell (links) met de president van Ghana

Om deze tragische historische gebeurtenis te herdenken werden het hele jaar lang activiteiten georganiseerd in Ghana. De campagne bereikte zijn climax in december met een bijna overweldigend aanbod aan concerten, festivals en conferenties. Al ruim voor The Year of Return toonden jongeren in mijn onderzoek interesse in het maken van zelfstandige reisjes naar Ghana in december. Terwijl zij voorheen vooral in de zomervakanties familieleden daar bezochten, wilden zij nu ook iets proeven van het bruisende uitgaansleven in de kerstvakantie. Wat maakt Ghana zo’n aantrekkelijke vakantiebestemming voor hen? In deze blog deelt één van mijn onderzoekdeelnemers, Alex (23), zijn ervaringen van zijn eerste zelfstandige tripje naar Ghana in december 2018.

Leven als een koning

Alex (23) vertrok vlak voor de kerstdagen in 2018 vol opwinding met zijn vriendin en een groepje vrienden uit Nederland naar de hoofdstad van Ghana (Accra). Hij kon niet wachten om erachter te komen waarom er ‘zo’n hype’ heerste rondom ‘Ghana in december’. Veel jongeren zouden video’s en foto’s posten op social media terwijl ze hippe plekken of feestjes bezoeken tijdens hun verblijf in Ghana.

Na het land zelf te hebben ervaren in december begrijpt Alex naar eigen zeggen helemaal waarom er zo’n ophef over bestaat. Volgens Alex gaat het echter niet alleen om de feestjes: ‘in Ghana kunnen [jongeren] vaak gewoon dingen doen die ze hier [in Nederland] niet kunnen doen in de zin van de manier van leven. Hier woon je nederig, daar heb je een landhuis waar je in verblijft met verschillende auto’s voor de deur die je in Nederland niet kan rijden […]. Je [leeft] daar letterlijk als een koning.’

Een bekende uitgaansgelegenheid in Accra: Bloombar

zelf verbleef Alex in een luxe flatgebouw in een omheinde gemeenschap met een zwembad voor de deur. Hij kon zich dat veroorloven omdat alles daar veel goedkoper zou zijn. Hierdoor leerde Alex een ander Ghana kennen: ‘normaal als je in Ghana bent verblijf je onder de locals en dan zie je snel de mensen die het normaal of niet zo breed hebben.’ Tijdens deze reis werd hij constant omringd door luxe en leidde een heel ander soort leefstijl dan normaal gesproken.

Voorheen maakte Alex met zijn moeder samen tripjes naar het land en draaide het vooral om het bezoeken van familieleden. Toen hij zich volwassen genoeg voelde begon hij zijn eigen planning te maken, zoals tijdens één van zijn familietripjes als achttienjarige: ‘ik wilde niet meer gezien worden als dat kleine jongetje uit Nederland die hier op vakantie komt en niks weet en niks kan doen.’ Hij nam het heft in eigen handen en trok er samen met zijn neef uit Ghana op uit. Hoewel Alex toen al een voorproefje kreeg van het uitgaansleven in Accra was het toch anders in 2018. Dankzij Uber was hij namelijk niet meer afhankelijk van locals om zich wegwijs te maken in de stad. Zo gebruikte Alex de taxi-app om zich van plek naar plek te laten vervoeren, voornamelijk om te chillen: ‘iedereen komt van overal om te chillen. Chillen is gewoon een serieuze activiteit.’

De buurt waar Alex verbleef tijdens zijn reis.

Accra als ontmoetingsplek

Wat Ghana verder zo speciaal maakt in december voor Alex is het feit dat jongeren met Ghanese roots van over de hele wereld dan massaal in de hoofdstad te vinden zijn. ‘We zijn overal. Ghana is al vol met expats en nu komen ook nog allemaal vakantiegangers. Accra [is de stad] waar alles gebeurt.’

Afrochella is een festival dat inspeelt op hun behoefte om te genieten van muziek, kunst en eten uit Afrika. Afrochella is binnen korte tijd uitgegroeid tot één van de grootste festivals op het continent. De organisatoren hebben lange tijd in Amerika gewoond en wilden een ruimte creëren om Afrikaanse culturen te vieren in hun land van herkomst. Volgens Alex verklaart dit waarom er zoveel Amerikanen op het festival afkwamen. Hij kwam zelfs Amerikaanse beroemdheden tegen in de VIP-sectie waar hij deel van uitmaakte.

Na redelijk wat feestjes, festivals en concerten van zijn lijstje afgevinkt te hebben, kwam Alex tot de conclusie dat er nauwelijks dergelijke events werden georganiseerd door Ghanezen uit Ghana. ‘Ghanezen [uit landen als] de UK en Amerika brengen hun vibe naar Ghana.’ Alex’ uitgaanservaring was daarom niet helemaal compleet; hij geeft de voorkeur aan een avondje met een live band die covers van oude Highlife klassiekers speelt of huidige hiplife tracks (populaire Ghanese muziekgenres).

Een populaire Highlife klassieker van Daddy Lumba. Hij trad op als één van de artiesten op Afrochella.

Toch vindt Alex dat het hoog tijd wordt dat ook Nederlandse Ghanezen hun stempel drukken op het uitgaansleven in Accra. Als organisator van feestjes in Nederland ziet hij hier een rol weggelegd voor zichzelf en zijn vrienden.

Vol inspiratie en energie vertrok Alex weer naar Nederland en wil misschien zelfs jaarlijks terugkeren naar Ghana. Hoewel Alex terugkijkt op een reis die zijn verwachtingen heeft overtroffen, weet hij nog niet of hij dan ook in december gaat. Naar zijn mening is het in die periode namelijk haast onmogelijk om iets van het land te zien omdat het daar simpelweg te druk voor is. Alex ziet zichzelf rondreizen en hoopt op die manier ook meer kennis op te doen over het land. ’Ik weet zo weinig over Ghana, het is niet normaal. Ik vind echt dat ik niet genoeg weet. En ik kan niet mijn ouders blamen want mijn ouders hebben niet de tijd en de resources om elk jaar naar Ghana te gaan en me overal mee naar toe te nemen maar ik kan daar [nu] zelf voor zorgen.’

ReactiesReageer