TU Delft wint World Solar Challenge 2013

Zonneauto Nuna7 (TU Delft) heeft voor de vijfde keer de World Solar Challenge gewonnen. De studenten versloegen aartsrivaal Japan dankzij lef, speciale lenzen en een sprinkhaan in de cabine. Ook Solar Team Twente leverde een knappe prestatie met het behalen van de derde plaats.

10 oktober 2013

In de Australische stad Adelaide scheurde Nuna7 donderdagnacht rond 2:00 Nederlandse tijd behendig over de finish. Het versloeg 21 teams inclusief aartsrivaal Tokai University (Japan), dat de voorgaande twee edities met de overwinning aan de haal ging. Over drieduizend kilometer streden vooral Tokai en de TU Delft om de eerste plek, maar de laatste dag nam Nuna7 een beslissende voorsprong.

Nuna7 wint de World Solar Challenge 2013.
Hans Peter van Velthoven

“Toen ik over de finish reed was de ontlading groot. De afgelopen maanden hebben we met het team zo hard gewerkt aan de Nuna7. Het contrast bij de finish was ook opmerkelijk. De afgelopen dagen reed ik door de bloedhete outback, waardoor de temperatuur in de cabine opliep tot vijftig graden. Ik ging over de finish met regen, midden in de stad en werd onthaald door een mensenmassa”, zegt Leslie Nooteboom, een van de vier coureurs.

De World Solar Challenge wordt al sinds 1987 gehouden. Iedere twee jaar nemen studententeams het tegen elkaar op met zelfgebouwde auto’s met maximaal zes vierkante meter zonnecellen. Ze racen door de Australische outback van Darwin naar Adelaide. De TU Delft doet sinds 2001 mee en bouwde een indrukwekkend erelijst op. Ze wonnen de race sindsdien maar liefst vijf keer en de universiteit is daarmee de recordhouder.

De route die de zonne-auto’s in zeven dagen moeten afleggen.
World Solar Challenge

Sprinkhaan

Volgens Nooteboom won Nuna7 doordat het team risico nam. “Wij hebben het aangedurfd om vernieuwende technologie toe te passen, waarvan we niet zeker wisten of het goed uit zou pakken.”

Het grootste verschil maakten de concentrators. Dat zijn speciale lenzen die zonlicht bundelen op zeer efficiënte zonnecellen. “We gebruikten ze alleen tijdens de pitstop. De lenzen moeten perfect richting de zon worden gekanteld en dat kon alleen als we stil stonden. Een pitstop duurt zo’n dertig minuten en dan laadden we onze accu op, zodat we daarna harder konden rijden.”

Onderweg had een sprinkhaan nog bijna het overwinningsfeestje verstierd. “Tijdens het rijden zag ik plots twee voelsprieten op een scherm, daarna een tijdje niets. Totdat een grote sprinkhaan alle kanten op sprong in de cabine. Na vijf minuten wist ik het beest in een gaatje in de cabine te duwen en had ik er geen last meer van. Hij heeft drie uur lang mee gereden.”

Bluf

Ook een lekke band op de voorlaatste dag bracht de overwinning niet in gevaar. “Eigenlijk zouden onze banden niet lek mogen gaan. Het waaide heel hard, waardoor er veel van de banden werd gevraagd. De cabine van Nuna7 zit boven een van de wielen, waardoor die kant extra zwaar werd belast. Gelukkig waren we niet de enige met een lekke band, ook de Japanners kregen er een. We hebben voor een cabine aan de zijkant gekozen, omdat we dan minder last hadden van luchtweerstand. Dat bleek een goede zet, al werd de wagen er wel wat instabieler door.”

Nuna7 scheurt door de straten van finishplaats Adelaide.
J Lousberg

Dat Nuna 7 op de slotdag extra uitliep op aartsrivaal Tokai University maakt de overwinning extra zoet, volgens Nooteboom. “Zij waren de voorgaande dagen bijna net zo snel als wij. Terwijl zij geen concentrators gebruikten. We hadden geen idee hoe dat kon. Totdat ze op de laatste dag stil kwamen te staan omdat de accu leeg was. Ze hadden gebluft en teveel van de auto gevraagd om ons bij te halen. Doordat het op de slotdag bewolkt was, kwamen ze stil te staan. De beker gaat na vier jaar weer terug naar Delft, dat is toch wel heel bijzonder.”

Ook de andere Nederlandse deelnemers vielen op aan de andere kant van de wereld. Solar Team Twente (Universiteit Twente) legde beslag op de derde plek. De TU Eindhoven doet mee in een andere klasse dan de zonneauto’s uit Delft en Enschede. De Brabanders nemen deel aan de cruiser-klasse, voor gezinsauto’s op zonne-energie. Hun wagen zit vol technische snufjes en heeft een kenteken waardoor de auto legaal de openbare weg op mag.