Naar de content

Slimme optische trucs doen boterbloem glanzen

Bloemblaadjes reflecteren het licht zoals vlindervleugels dat doen

Casper van der Kooi, met toestemming

Boterbloemen staan bekend om hun intense, glanzend gele kleur. Groningse onderzoekers hebben ontdekt dat de dunne, buitenste laag van de bloembladeren zich gedraagt zoals een olielaagje op water. Dat zorgt voor menging van kleuren en de kenmerkende glans. Ze beschrijven hun resultaten in het Journal of the Royal Society Interface.

Casper van der Kooi.

De anatomie van de bladeren van de boterbloem vormt de eerste stap in het ontrafelen van het geheim van de intense gele kleur. De bloembladeren hebben een epidermis, of opperhuid, die slechts één cellaag dik is. Deze laag bevat geel pigment (kleurstof). Onder deze dunne cellaag bevindt zich een luchtkamer. Tijdens zijn promotieonderzoek heeft Casper van der Kooi gemeten hoe de epidermis het invallende licht reflecteert.

“We ontdekten dat die dunne laag zich gedraagt als een optische film en kleuren produceert net als een olielaagje op water, of een zeepbel”, zegt Van der Kooi. “Licht wordt aan beide kanten van de cellaag teruggekaatst, op de overgang tussen cellen en lucht. Omdat de cellaag heel glad en dun is, ontstaat er optische interferentie [lichtgolven die elkaar versterken of verzwakken, red]. De kleuren die daarbij ontstaan mengen zich, wat de witte glans oplevert die de bloembladeren doet glimmen.”

Scherpe boterbloem, Ranunculus acris.

Kurt Stueber, www.biolib.de via Wikimedia Commons CC BY-SA 3.0

De gepigmenteerde dunne film op de boterbloemblaadjes is uniek in de plantenwereld. “Vlinders gebruiken een vergelijkbare structuur om kleur te produceren, net als sommige vogels. Maar de boterbloem is voor zover bekend de enige bloem die dit gebruikt”, zegt Van der Kooi. De structuur van de epidermis was al eerder beschreven, maar Van der Kooi en zijn collega’s hebben als eerste gemeten aan de reflectie van het licht en de conclusie getrokken dat de cellaag zich gedraagt als een dunne optische film.

Naast de luchtkamer bezitten de bloembladeren nog een unieke structuur: een laag zetmeel die ook het licht verstrooit en een deel terugkaatst door de gepigmenteerde epidermis. “Op die manier gaat het licht dat door het zetmeel wordt teruggekaatst twee keer door het pigment heen, wat zorgt voor een rijke gele kleur.” Van der Kooi gebruikte in dit onderzoek een model van de bloembladeren dat hij eerder had ontwikkeld om te verklaren hoe deze unieke anatomische kenmerken zorgen voor zowel de intensiteit van de kleur als de glans.

Maar waarom maakt de boterbloem zulke complexe bloembladeren? Van der Kooi ziet twee voordelen voor de plant. “Het eerste voordeel is dat onder de juiste condities de glans van de epidermis een heldere flits kan produceren die voor insecten op grote afstand is te zien.” Dit gebeurt als de zon hoog in een heldere lucht staat.

De bloembladeren van de boterbloem kunnen het zonlicht concentreren op de voortplantingsorganen (inzet rechtsonder).

Casper van der Kooi, met toestemming

Een tweede voordeel volgt uit het feit dat de boterbloem ‘heliotroop’ is: de bloemen volgen de zon. Dat doen ze vooral als het koud is. Bovendien nemen de bloemen dan wat bollere vorm aan, vergelijkbaar met een satellietschotel. Hierdoor reflecteren ze het zonlicht naar het centrum van de bloem, het punt waar zich de voortplantingsstructuren bevinden. “We zijn nog bezig met metingen, maar onze hypothese is dat dit licht de temperatuur van de voortplantingsorganen helpt te verhogen. Dat zou de rijping van zaad en stuifmeel bevorderen.”

Eerdere metingen van andere onderzoekers laten inderdaad zien dat het centrum van een boterbloem een paar graden warmer kan zijn dan de omgeving. “Al zou dat deels kunnen komen doordat de bloembladeren beschutting bieden tegen de wind”, zegt Van der Kooi. Een deel van de mysteries rond de boterbloem lijkt nu opgehelderd. “We kunnen nu verklaren welke effecten de complexe anatomie van de bloembladeren heeft.”

Bron:

Van der Kooi CJ, et al., Functional optics of glossy buttercup flowers, Journal of the Royal Society Interface 2017, doi:10.1098/rsif.2016.0933

Dit artikel is een publicatie van Science Linx
ReactiesReageer