Misschien heb je weleens gehoord van CRISPR-Cas, of simpelweg CRISPR, een moleculair gereedschap dat stukken DNA wegknipt of vervangt door andere stukken DNA. Het is een techniek die wetenschappers de afgelopen jaren steeds meer gebruiken, waar politici in Brussel uitspraken over deden, en die Emmanuelle Charpentier en Jennifer Doudna de Nobelprijs voor scheikunde opleverde. Wat kunnen wetenschappers daar precies mee? En wat niet?
CRISPR-Cas werkt in mensen, maar ook in andere organismen, zoals dieren, bacteriën en planten. Soms lijkt het wel alsof biologen elk vraagstuk of probleem willen oplossen met deze populaire techniek. Er is een hoop mogelijk, maar CRISPR-Cas heeft ook zijn beperkingen. Wat is er wel en niet mogelijk met CRISPR-Cas? NEMO Kennislink zet in de animatie hieronder een paar voorbeelden op een rij.