Eiwitten uit de pijlinktvis in een wondgel stoppen om huid te genezen. Met elf man sterk gaan wij de uitdaging aan. In onze eerste blog vertellen we over ons nieuwe, onvermoeibare teamlid.
Wij als iGEM Leiden gaan deze zomer met een team van elf studenten aan de slag om het eiwit suckerine te produceren met behulp van de bacterie E.coli en andere organismen. Suckerine is een eiwit dat voorkomt in de zuignaptanden van de Humboldt pijlinktvis. De inktvis gebruikt deze tanden om zijn prooi aan de haak te slaan. Dit eiwit moet dan ook sterk en flexibel zijn anders is het dikke pech, prooi weg! Deze bijzondere eigenschappen maken dit eiwit erg geschikt als vervanger voor menselijke huid. Wij gaan deze kennis gebruiken om een gel te maken die mensen met brandwonden en/of chronische wonden kan genezen.
Geloof, dromen en suckerine. Ja, als ik dit voor het eerst zo zou lezen, zou ik ook even raar opkijken. Toch hebben wij deze onderdelen nodig om ons project tot een succes te maken.
Een onvermoeibaar teamlid
Om dit te kunnen bereiken hebben we meer nodig dan labruimte en spullen, daarom zijn we nu druk bezig om sponsoren te werven. Onze eerste grote sponsoring hebben we dan ook al binnen: de OT-2-pipetteerrobot, een soort doorzichtige minikoelkast, die we met een wedstrijd van het bedrijf Opentrons hebben gewonnen. Deze robot zal een hoop pipetteerwerk voor ons overnemen. Met pipetteren verplaats je kleine hoeveelheden vloeistof, en dat doe je in sommige gevallen talloze keren. Door een deel van dit werk aan de robot over te laten kunnen wij meer tests doen in het lab.
Met geen pen, potlood of laptop is te beschrijven hoe het voelt om na zoveel moeite dit grote cadeau in ontvangst te mogen nemen en uit te pakken, wat nog een hele uitdaging bleek te zijn! Uiteindelijk hebben we hem kunnen bevrijden uit alle lagen karton en piepschuim. Ook het installeren en de eerste tests waren zowel beangstigend als overweldigend, maar vooral heel leuk! Ik hoop dat hij ons heel veel plezier en steun gaat leveren deze zomer. Ons team heeft er in ieder geval een onvermoeibaar lid bij.
Deze blog is geschreven door teamlid en science manager van iGEM Leiden Jo-Anne Verschoor, masterstudent Molecular Genetics and Biotechnology