Drie nieuwe bloggende Faces of Science!

Hoera, Faces of Science heeft drie nieuwe bloggende wetenschappers: Lucia Baldauf, Jidde Jacobi en Dide van Eck! Lucia bouwt aan een kunstmatige cel, Jidde wil weten waarom mensen met Parkinson moeite hebben met duidelijk praten en Dide doet onderzoek naar diversiteit en inclusie binnen laagbetaalde banen.

12 juni 2019

Bij wetenschappelijk onderzoek denk je misschien niet zo snel aan schoonmaken. Toch trekt Dide van Eck regelmatig haar schoonmaakhandschoenen aan voor haar onderzoek! Toch maakt dit een groot onderdeel uit van haar onderzoek. Door zelf mee te doen in de organisatie als vliegtuigschoonmaker leert Dide de organisatie en de werknemers op een hele andere manier kennen dan bijvoorbeeld door een enquête te houden of alleen door interviews af te nemen.

Zo komt ze erachter hoe deze praktijken bijdragen aan vormen van in-en uitsluiting. Door zelf mee te doen ontdekt ze wat mensen doen en niet alleen wat mensen zeggen. Een half jaar lang werkte ze drie dagen per week in de vliegtuigschoonmaak waarbij ze participeerde in vier-uur diensten en acht-uur diensten die begonnen en eindigden tussen 07.00 en 00.30 uur. Andere werktijden dan Dide gewend was als werknemer op de universiteit waar ze zelf haar tijden kon bepalen. Wat ze meemaakte en opstak van haar schoonmaakwerk voor haar onderzoek lees je in haar eerste blog: de onderzoekende de schoonmaker.

Jidde Jacobi

Als kind kon Jidde Jacobi zichzelf uren vermaken met de bekende felgekleurde bouwsteentjes, maar na de basisschool begon zijn Legoverzameling steeds meer stof te happen. Tot voor kort. Want een nieuw apparaat waarmee je spraakbewegingen meet moest worden getest. En daar bleek zijn oude Legodoos maar wat handig voor. Samen met een Amerikaanse professor die zijn lab bezocht ‘speelde’ hij dus met technisch Lego uit zijn jeugd. Met pijn in zijn hart werd zijn stoffige truck, auto en spaceshuttle steentje voor steentje afgebroken om vervolgens onderdeel uit te maken van hun testopstelling. De sensoren bleken exact te passen in een cilindervormig onderdeel, waardoor ze de sensoren van beide systemen op exact dezelfde positie vast konden zetten. Na enig sleutelen lukte het om bewegende objecten te maken met verschillende snelheden en richtingen. Precies wat ze nodig hadden. Op die manier vermaakten ze zich een week lang en konden zo de nauwkeurigheid van beide systemen van de oude en de nieuwe articulograaf uitvoerig testen en met elkaar vergelijken. Waar Lego toch niet handig voor kan zijn! Hoe Jidde precies te werk ging lees je in zijn eerste blog Lego in de wetenschap.

Lucia Baldauf

Het onderzoek van Lucia Baldauf is ontzettend spannend. Ze gaat het celdelingsapparaat voor een kunstmatige cel bouwen! Helaas was de reactie van haar vrienden steeds hetzelfde: “Wat?!?!” In haar eerste blog wil ze dus uitleggen waar ze mee bezig is, en waarom ze dat zo leuk vindt. In haar uitleg zet Lucia alles op z’n kop, want ze begint haar uitleg bij het einde: wat is een kunstmatige cel eigenlijk? “Nou, dat is simpelweg een cel, die niet in de natuur voorkomt. Ik bedoel hiermee niet een genetisch gemodificeerd organisme, waarbij maar een klein onderdeel van een cel is veranderd. Nee, we noemen een cel alleen dán kunstmatig, als die door mensen uit levenloze bouwstenen opgebouwd is. Die bouwstenen zelf kunnen wel complex zijn, denk bijvoorbeeld aan DNA of eiwitten.” Hoe ze knutselt met deze bouwstenen lees je in haar eerste blog!

Reageer