De Zuidelijke IJszee neemt weer CO₂ op

De oceanen hebben een remmend effect op de klimaatverandering. Sinds 1870 is maar liefst een kwart van het door mensen uitgestoten CO₂ door de oceanen geabsorbeerd. De Zuidelijke Oceaan of Zuidelijke IJszee nam hiervan altijd zo’n veertig procent voor zijn rekening. Tot 1980 steeg jaarlijks de hoeveelheid CO₂ die deze oceaan opslurpte. Logisch, want hoe hoger de concentratie CO₂ in de lucht, hoe meer er door het water kan worden opgenomen.

Na 1980 stagneerde de opname echter. De hoeveelheid kooldioxide die in zee verdween, groeide niet meer mee met de hoeveelheid in de lucht, en leek zelfs af te nemen. Het leidde tot ongerustheid: zou de zee misschien verzadigd zijn? Als de oceanen hun werk als afzuigkap niet meer doen, zal de CO₂-concentratie nog veel sneller oplopen dan nu al het geval is. Met als gevolg een (nog) snellere opwarming van het klimaat.

Wind

Veel onderzoekers weten het stokken van de CO₂-opname aan een verandering in de windsterkte en -richting. Hierdoor veranderde ook de oceaanstroming en welde er water uit grote diepte omhoog, waar al veel CO₂ in zat. Omdat de wijziging in het windpatroon een gevolg van de klimaatverandering is, was dit niet geruststellend. De verwachting was niet dat de oceaan zich opeens zou herstellen.

Maar dat deed de oceaan dus wel, blijkt uit het nieuwe onderzoek. Weliswaar zat er een flinke dip in de opname, tussen 1980 en 2002, maar sindsdien is de snelheid rap toegenomen. Momenteel neemt het water weer evenveel CO₂ op als je op grond van de concentratie van dit broeikasgas in de lucht zou verwachten.