De thermostaat van het klimaat

Tijdens de Atlantische oversteek worden er monsters genomen uit de lucht (Saharastof), van het zeewater (plankton) en van de oceaanbodem, waar al deze componenten uiteindelijk neerdwarrelen en zich door de tijd heen ophopen. Dit heet daarom ook wel het sedimentarchief. Geologen gaan dit archief bestuderen om uit te zoeken hoe het klimaat in het verleden is geweest, zodat voorspellingen kunnen worden gedaan over klimaatveranderingen in de toekomst.

Dode algen

Onderweg wordt onder meer gekeken welke soorten plankton aanwezig zijn op verschillende dieptes in de oceaan en hoe deze mogelijk reageren op klimaatverandering en variatie in voedingsstoffen. Plankton in de oceaan speelt een belangrijke rol in de koolstofcyclus en krijgt van verschillende kanten voedingsstoffen aangereikt. Niet alleen vanuit de oceaan zelf, maar ook vanuit rivieren en zelfs via de atmosfeer. Zo levert Saharastof uit Afrika en water uit de Amazone belangrijke voedingsstoffen aan.

Plantaardig plankton neemt uit het zeewater CO₂ en voedingsstoffen op. Dierlijk plankton daarentegen neemt net als wij zuurstof op en produceert CO₂. Ook bacteriën en schimmels produceren tijdens de afbraak van dode algen CO₂. Voor het klimaat is de balans tussen CO₂-opname en CO₂-productie in de oceanen van groot belang; de oceaan als de thermostaat van het klimaat.

Sedimentarchief en trekvogels

Tijdens de oversteek gaan er ook wetenschappers mee die het gedrag en de verspreiding van vele vogelsoorten in kaart brengen. Honderd jaar geleden is dit voor het eerst gedaan gedurende een Atlantische oversteek en de vraag is of de gevolgen van klimaatverandering al te zien zijn.