Voor een tweeluik over zogenoemde neuromorfe computers, die qua ontwerp op ons eigen brein lijken, dook NEMO Kennislink-redacteur Roel van der Heijden in de wereld van de ‘intelligente materie’ en bezocht NEMO Kennislink-redacteur Esther Thole het laboratorium aan de TU Eindhoven waar ze de bouwstenen voor organische computers maken.
Het ontgrendelen van je telefoon met je gezicht, het vinden van je favoriete muziek, praten met een digitale assistent op je telefoon of in een auto rijden met stuurhulp – kunstmatige intelligentie is niet meer weg te denken uit ons leven. Nadeel is dat kunstmatige intelligentie energie vreet. Dit soort toepassingen vinden daarom plaats in grote datacenters, waar veel energie voorhanden is. Maar dat maakt ons afhankelijk van snelle en betrouwbare verbindingen. Is het niet veel slimmer om dit soort berekeningen te doen op de plek waar ze nodig zijn?
Verwerken en opslaan op dezelfde plek
Want hoewel de manier van berekenen misschien lijkt op die van onze hersenen, feit is dat de klassieke computerarchitectuur helemaal niet lijkt op een brein. Voor berekeningen van kunstmatige intelligentie worden er doorgaans veel getallen opgehaald uit het geheugen om ze daarna weer terug te sturen. Dat kost veel energie.
Bij onze hersenen is het verplaatsen van getallen van en naar het geheugen niet nodig, omdat het verwerken en opslaan van informatie op dezelfde plek gebeurt. Dat blijkt efficiënt te zijn. Daarom laten wetenschappers zich inspireren door ons brein: ze kijken of ze neuronen kunnen namaken in chips. Dat belooft niet alleen veel zuinigere computers, maar wellicht ook meer inzicht in de werking van ons brein én chips die we moeiteloos kunnen aansluiten op ons lichaam.
Klassieke versus organische materialen
In een tweeluik over neuromorfe computers bekijkt NEMO Kennislink hoe onderzoekers proberen chips op dezelfde manier te laten werken als ons brein. Wilfred van der Wiel van de Universiteit Twente doet dat met klassieke computermaterialen als silicium en goud ; Yoeri van de Burgt van de TU Eindhoven gebruikt organische materialen. Zit onze wereld straks vol kunstmatige breintjes?