Boundless in Seattle

Ik neem je mee naar een plek aan de andere kant van de wereld, waar duizenden appelbomen groeien en gele schoolbussen rijden, waar Starbucks, Amazon en Microsoft groot gegroeid zijn, waar Boeing zijn eerste vleugels schiep, en waar het water je overal omringt. Dit najaar heb ik mijn project verplaatst naar Seattle, aan de westkust van de Verenigde Staten (tien uur vliegen!). Van september tot december mag ik hier samenwerken met een Grootheid in mijn vak en—onder invloed van heel veel caffeïne—aan mijn proefschrift werken.

Hoewel ik me voor mijn reis enige zorgen maakte over mijn verblijf in ‘het land van Trump’, ben ik na twee maanden behoorlijk goed gewend. ‘Seattleites’ eten graag gezond en biologisch, ze fietsen naar hun werk en ze schamen zich over het algemeen voor hun president. Ze aanbidden liever hun ‘Huskies’, het football-team van de universiteit. (Benieuwd? Check dan deze website van de Huskies)

Door televisieseries en films had ik een bepaald beeld gekregen van een Amerikaanse universiteit: campussen die lijken op een dorp in plaats van een school, drommen studenten met koffiebekers in de hand, cheerleaders hangend aan de gespierde armen van football-spelers, gigantische kantines en bibliotheken als kathedralen. Ik kan je vertellen: dat is precies hoe het is. Met als enige verschil dat ik daar nu tussenloop met mijn Hollandse lange benen.

Tweede thuis

Hoe is het om aan een vreemde universiteit te studeren? Tijdens mijn oriëntatie in de eerste week van september werd ik gewaarschuwd voor de verschillende stadia van de “Cultuurschok”: huwelijksreisgevoel – aanpassing (met de nodige irritaties) – gewenning – heraanpassing bij thuiskomst. Ik ben nu veilig in de derde fase beland en gewend aan het leven en de mensen om me heen. Iets waar ik op een positieve manier nooit aan zal wennen is de vrijheid van leven en de weidse natuur in Seattle. Washington is een van de mooiste en groenste staten van Amerika—het resultaat van gemiddeld 147 dagen regen per jaar. Gewapend met mijn paraplu en regenjas heb ik de campus mijn tweede thuis gemaakt. En hoewel de westerse historie hier slechts begonnen is in 1851/2, heb ik toch een plekje gevonden waar de oudheid aanwezig is.

De faculteit waarin zich nu de opleiding Griekse en Latijnse taal en cultuur bevindt, heet Denny Hall en is het oudste gebouw op de campus. Dat kun je makkelijk zien aan de architectuur: de zandsteen, torentjes en symmetrische ronde vormen doen je denken aan de gotische kathedralen in Frankrijk of Italië. Denny Hall heeft z’n naam gekregen van de legendarische stichter van Seattle: Arthur Denny. Met zijn hele familie trok hij in 1851 vanuit Kentucky naar deze regio en stichtte een nederzetting met medewerking van de Duwamish, de indianenstam die er toen woonde. (Het lot van de stam, die schokkend snel uitstierf als gevolg van de ziektes die de kolonisten meebrachten, wordt op veel plekken in Seattle in herinnering gebracht.) Arthur Denny stichtte niet alleen de stad, hij zette in 1861 ook de Universiteit van Washington op: om die reden is het eerste gebouw op deze campus naar zijn naam genoemd. Hoe toepasselijk is het dat hier nu de oudste geschiedenis wordt bestudeerd?

Op zoek naar historie

De geschiedenis van de zuilen is symbolisch voor de plek die de Grieks-Romeinse cultuur inneemt in onze samenleving: ze is een beetje verstopt, maar als je haar eenmaal gevonden hebt, blijkt ze een vrij centrale rol te spelen. Bovendien is het typisch dat vier Griekse zuilen de belangrijkste waarden van de universiteit mogen verbeelden. Historisch gezien herinneren ze aan de oorsprong van de Universiteit van Washington. Symbolisch gezien herinneren ze aan de universele neiging om terug te grijpen op het “begin” van onze westerse cultuur in de Grieks-Romeinse wereld, elke keer als we iets nieuws willen beginnen.

Hoe kan een universiteit ooit een reputatie van belang krijgen als er niet een paar antieke zuilen staan om die status te benadrukken? Dat geldt dus zelfs in Amerika, waar in de verste verte geen Griekse tempels of Romeinse theaters te vinden zijn.

Als vakidioot moet ik bekennen dat ik toch blij ben met dit stukje nep-Griekenland in Seattle. De lange geschiedenis van LIFE is fascinerend, maar zelfs zonder kennis daarvan kun je ze gewoon bewonderen om hun schoonheid. Schoonheid geeft rust en rust is zeer welkom als je ‘the American life’ leidt.

De volgende keer lees je meer over de Amerikaanse ervaring en de gewoontes van de studenten aan de ‘UW’!