10080 minuten

Wat zegt iemand dus eigenlijk als hij zegt ergens geen tijd voor te hebben? De tijd die in een week zit, wordt niet meer of minder. Er blijven altijd 10080 minuten in één van onze weken zitten. De bewering dat iemand ergens geen tijd voor heeft zegt dus niets over de tijd, maar over prioriteit.

Prioritijd
Dit simpele inzicht heeft vergaande consequenties. Als je ergens geen tijd voor hebt, zeg je eigenlijk dat het geen prioriteit was. Door het simpele feit dat er een beperkt aantal minuten in een week zit en een beperkt aantal weken in een mensenleven, moet je prioriteiten stellen. Wat belangrijk voor je is, krijgt prioriteit, de rest blijft liggen. Mijn tijd is ook beperkt, maar toch kies ik er voor om dit te schrijven. Blijkbaar is dit belangrijk voor me.

Ik heb geen tijd voor jou
Deze verbintenis tussen tijd en prioriteit is ook de reden dat het – om het zacht te zeggen – onbeleefd is om op je horloge te kijken terwijl je met iemand aan het praten bent. De meeste mensen kijken nietsvermoedend op hun horloge of op hun telefoon, omdat ze moeten weten hoe laat het is. Waarschijnlijk omdat ze een druk leven hebben en nog ergens anders moeten zijn. Feitelijk is de boodschap van op je horloge kijken echter dat je geen tijd voor iemand hebt. Het contact met die persoon is niet belangrijk genoeg. Het is de tijd niet waard. Op je horloge kijken is tegen iemand zeggen: jij bent niet belangrijk voor me.

Je tijd is belangrijk, misschien wel het allerbelangrijkste. Precies daarom moet je mensen van wie je houdt de tijd geven. Zo kun je ze laten zien dat ze belangrijk voor je zijn. Om Joni Mitchell te parafraseren: “I need the gift of your extra time and in turn I’ll give you mine.”

Net als de Donald Duck, zal mijn blog volgende keer ook een speciale dierendag-uitgave zijn.