Naar de content
Faces of Science
Faces of Science

Stervende

De tijd dringt

Wat doe je als je stervende bent? Hoe ga je om met het feit dat je niet veel tijd meer hebt? Blijf je gewoon doen wat je doet of gooi je je hele leven overhoop? Lees je dat ene boek nog uit? Blijf je naar je werk of naar school gaan? Of stop je gewoon met alles? Maak je zelf een eind aan je leven of probeer je het meeste eruit te halen? Dit is de situatie waar Paulus en de eerste christenen mee geconfronteerd werden.

‘The end of the world as we know it’
Jezus had tijdens zijn leven verkondigd dat deze wereld zou vergaan en de vroege christenen geloofden dit. Hiermee is niet gezegd dat de wereld ophoudt met bestaan. Dit is een misvatting over de eindtijd. In het christendom betekent het einde van de wereld niet dat alles ophoudt, maar wel dat de wereld zoals wij die nu kennen niet meer op deze manier doorgaat. De vroegste christenen – zij die Jezus’ dood nog meegemaakt hadden – verwachtten dat dit snel zou gebeuren. Zij verwachtten het einde van de tijd niet pas over honderden jaren, maar zij dachten dat zij de eindtijd nog zouden meemaken tijdens hun eigen leven. We hebben het hier dus over hooguit een paar jaar. Je kunt je voorstellen dat ze daardoor heel anders tegen hun levens aan gingen kijken.

Mensenleven
Nu kwamen de vroege christenen er al snel achter dat het einde van de wereld toch niet zo dichtbij was als ze verwachtten. En ook nu, tweeduizend jaar later, is het nog niet gebeurd. Toch maakt dit wat Paulus hierover te zeggen had niet minder interessant. Uiteindelijk zal iedereen zijn eigen eindtijd meemaken. Iedereen gaat dood. Of je nu gelooft in een leven na de dood of juist niet, op een bepaald moment houdt de wereld op met bestaan voor je. Elk mensenleven is eindig en dit is al sinds het begin van de filosofie een van de belangrijkste thema’s. Wat betekent het leven? Wat betekent de dood? Waarom bestaat er überhaupt iets? Hoe ga je om met je eigen eindigheid? Wat doe je met de tijd die overblijft, zodra je je dit beseft?

De tijd is kort
Vaak wordt het gezegd dat religie iets is voor mensen die bang zijn voor de dood en dat het ze alleen maar, al dan niet valse, troost en hoop biedt. Dit is precies niet wat Paulus (een van de belangrijkste grondleggers van het christendom) doet. Hij zegt niet dat alles goed komt en dat je toch naar de hemel gaat. Hierover zwijgt hij. Waar Paulus op aandringt, is dat je de tijd die rest goed gebruikt. Dat betekent voor hem dat je je niet laat meeslepen door de waan van de dag. Je moet je leven niet wijden aan wereldse dingen; die vergaan toch. Ook moet je niet stil gaan zitten en wachten op het einde. Je moet je geen zorgen maken over wereldse, vergankelijke dingen, maar je moet je alleen bezighouden met wat echt belangrijk is. Voor Paulus was dat God. Voor mij is dat filosofie. Voor iemand anders is dat misschien literatuur. Paulus’ boodschap is in ieder geval duidelijk: de tijd die overblijft is kort. Gebruik het goed.

In deze blog heb ik een eerste idee gegeven van wat een filosofische analyse is, volgende week zal ik ingaan op de vraag wat filosofie nou eigenlijk is.

ReactiesReageer