Vandaag ben ik op bezoek bij een lab waar onderzoek gedaan wordt bij muizen. Ondanks dat ze hier ook het dopamine-systeem onderzoeken, gaat het er totaal anders aan toe dan wat ik gewend ben.

Wanneer je aan een academische carrière begint, betekent dat ook een beetje dat je een nieuwe taal moet leren. Binnen de academische wereld gebruikt namelijk iedereen nogal veel jargon, of vaktaal.

Op het Max Planck Instituut vond een symposium plaats onder de titel “Towards a neuroscience of mutual understanding”. Neurowetenschappers, filosofen, taalkundigen en gedragswetenschappers hielden lezingen en gingen met elkaar in gesprek. Gelukkig kwam niemand in de verleiding de inkopper te m…

Donderdagmiddag half 3, een beetje zenuwachtig zit ik klaar om straks een presentatie te geven over mijn werk. Het is dan ook niet zomaar een presentatie…

Net als in de politiek, de financiële wereld en waarschijnlijk een hoop andere branches, kent de academische wereld ook een zekere mate van komkommertijd.

Als je onze blogs een beetje hebt gevolgd, dan weet je inmiddels dat promovendi naar alle uithoeken van de wereld mogen vliegen om congressen te bezoeken. Dat is misschien wel één van de leukste dingen aan het onderzoeker zijn. Maar vergis je niet, het zijn geen snoepreisjes!

Het is ‘s ochtends vroeg. De vogeltjes tsjilpen en het zonnetje schijnt. Ik zit buiten met een kopje koffie in mijn ene hand en een boek in de ander. Vakantie? Nee, ik ben aan het werk. Maar dit is geen gewone werkweek…

Youtube staat er vol mee: jongeren die zich in coma zuipen, rotzooi trappen of riskante trucs uithalen. Het lijkt wel of ze geen gevaar zien. Hoe dat precies zit, wil ik onderzoeken. Maar hoe onderzoek je het menselijk brein?

Het einde van mijn promotieonderzoek is in zicht. Na ruim vier jaar onderzoek doen, staat er nog maar één ding op mijn to do-list…