Michael Mickelbart en zijn collega’s van de Purdue Universiteit beschrijven hun ontdekking in een vervroegde publicatie van het tijdschrift Plant Cell. De biologen vonden een gen, GTL1 genaamd, in laboratoriumplanten van de soort Arabidopsis. Toen ze het gen aanzetten, bleven de plantjes doorgroeien met slechts een fractie van de hoeveelheid water die ze normaal nodig hebben.

De biologen vermoeden dat GTL1 ook in belangrijke voedselgewassen zoals erwten en tarwe zit, omdat de meeste genen van Arabidopsis ook in andere plantensoorten te vinden zijn. Je zou dus ook maïs, tarwe en bieten droogtetolerant kunnen maken door bij deze gewassen GTL1 aan te zetten. Dat kan met genetische modificatie of via ouderwets kruisen.

Sommige huidmondjes kun je met het blote oog zien. Minder huidmondjes betekent minder vochtverlies en dus droogtetolerantie.

Wikimedia Commons

Wanneer de GTL1-plantjes uitdrogen, verschrompelen ze voor het blote oog net als gewone planten. Een kleine, bruine, vertakte massa blijft over. Maar in tegenstelling tot gewone planten bevatten de GTL1-blaadjes zelfs in verschrompelde toestand veel meer water, ontdekten de biologen. Het echte groeivoordeel komt pas wanneer je na een kleine droogteperiode de planten weer water geeft: de gewone varianten blijven dan verschrompeld, maar de GTL1-blaadjes schieten weer als jonge spruiten naar boven. Het gen kan landbouwgewassen dus helpen, maar alleen als de droogte niet te lang aanhoudt.

De GTL1-planten verliezen weinig vocht omdat ze als het ware minder zweten, schrijven de biologen. Normaal verliest een plant water in een hete omgeving via kleine gaatjes op hun bladeren: de huidmondjes. Het gen zorgt ervoor dat er minder huidmondjes op het blad groeien, waardoor er minder water verdampt.

Zie ook:

Oeps: Onbekende tag `feed’ met attributen {"url"=>"https://www.nemokennislink.nl/kernwoorden/groene-biotechnologie.atom", “max”=>"8", “detail”=>"minder"}