De sterrenkundigen van NU zijn de eersten die met computersimulaties de complete ontwikkeling van planetenstelsels hebben uitgeplozen – van het ontstaan van de protoplanetaire schijf tot de vorming van volwaardige planeten. In verreweg de meeste gevallen gaat er van alles mis: de gasschijf waaruit de planeten ontstaan, drijft de planeten-in-wording naar de ster toe, waardoor hun banen steeds dichter bij elkaar komen te liggen. Vervolgens ontstaat er een messcherpe concurrentiestrijd om de beschikbare materie, waardoor planeten van sterk uiteenlopende massa’s ontstaan.

Maar daar blijft het niet bij: in veel gevallen ontstaan er resonanties tussen de baanbewegingen van de planeten, waardoor hun banen steeds langgerekter worden. Hierdoor storten sommige planeten neer op de centrale ster, terwijl andere juist uit het planetenstelsel weg worden geslingerd. Een zonnestelsel als het onze ontstaat eigenlijk alleen als de protoplanetaire schijf niet zo veel materie bevat, dat het een chaos van zware reuzenplaneten wordt, en niet zo weinig dat het bij de vorming van één eenzame planeet blijft.