Peuters kunnen prima eerlijk delen. Tenminste, als er genoeg is voor iedereen. Zijn er echter meer kinderen dan snoepjes of speelgoed, dan hebben vriendjes en familieleden bij het verdelen voorrang. Daarna komen kinderen van wie ze zelf al eens iets hebben gekregen, gevolgd door gulle kinderen die erom bekend staan vrijgevig te zijn naar anderen. Dat melden de psychologen Olsen en Spelke van Harvard University binnenkort in het vakblad Cognition.

Uit eerder onderzoek in verschillende culturen en evolutionaire modellen bleek dat volwassenen dezelfde drie strategieën gebruiken. De grote vraag is of dit gedrag is aangeboren of aangeleerd. In de oertijd was er vaak niet genoeg voedsel voor iedereen, waardoor de manier waarop eten werd verdeeld belangrijk was voor wie er overleefde of niet. Het zou kunnen dat het denken in verdeelstrategieën een steeds belangrijkere erfelijke eigenschap in ons genenpakket werd. Maar zorgen voor je naasten, geven aan mensen van wie je hebt mogen ontvangen en gulheid belonen zijn ook belangrijke sociale regels in bijna elke cultuur en religie.

Een tipje van de nature-nurture sluier opgelicht

Olsen en Spelke denken nu een tipje van de sluier te hebben opgelicht. De peuters uit hun onderzoek zijn immers nog nauwelijks beïnvloed door complexe sociale structuren als kerk of school. Het zou dan ook goed kunnen dat de verdeelstrategieën aangeboren zijn. Daarentegen kan het ook zijn dat ‘eerlijk delen, maar vrienden en familie eerst’ al op vroege leeftijd door papa en mama is aangeleerd. Verder onderzoek moet uitwijzen of de ouders de sociale regels doorgeven of dat het tóch in de genen zit.