In Science publiceert het team deze week een essay met de titel ‘Are U.S. coral reefs on the slippery slope to slime?’ (‘Zijn de Amerikaanse koraalriffen bezig te veranderen in slijm?’). Met ‘slijm’ bedoelen ze de steeds erger wordende overwoekering van riffen door (slijmerige) wieren en het verspreiden van ziektes door het koraal. De wetenschappers voelen zich gefrustreerd door het lage tempo waarop dit probleem in Amerika aangepakt wordt.

Het grootste Amerikaanse rif ligt voor de kust van Florida. Het strekt zich uit over meer dan 300 kilometer en is een belangrijke toeristische trekpleister. Volgens onderzoekers is het al halverwege ecologische ineenstorting. Er komen steeds minder grote vissen voor en steeds meer zeewier en ziektes. Er vindt nog steeds vervuiling en overbevissing plaats – hoewel het rif sinds 1990 een Nationaal Park is, is het slechts in 6% van het gebied verboden te vissen. De opwarming van de aarde verergert de problemen nog verder.

De koraalriffen rond Hawaii lijden onder vergelijkbare afbraakprocessen. De meer geïsoleerde riffen zijn nog in redelijk goede conditie, maar ook daar hopen afval en gifstoffen zoals lood en PCB’s zich steeds verder op.

De schrijvers van het essay adviseren de VS om hun koraalriffen veel meer op een geïntegreerde manier aanpakken. Dus geen maatregelen per fragmentje, maar beleid voor het totale ecosysteem. Niet alleen maar de overbevissing aanpakken, maar tegelijkertijd ook de vervuiling en alle andere beschadigende effecten. Dit vereist grootschalige maatregelen. Het zal echter ook grootschalige voordelen opleveren. Het toerisme zal geld blijven binnenbrengen en er kan duurzaam gevist worden. De koraalriffen worden weer iets waar Amerika trots op kan zijn.