Op 27 maart begonnen 25 middelbare scholieren aan de webklas wiskunde, een interactieve cursus wiskunde die de Universiteit van Amsterdam twee keer per jaar organiseert. Vier weken later waren 18 van hen ingewijden in priemgetallen, oneindige sommen en nog veel meer uitdagende wiskunde. De webklas werd op 28 april afgesloten met een feestelijke middag op het Centrum voor Wiskunde en Informatica in Amsterdam. Er werden certificaten en prijzen uitgereikt en een expert op het gebied van priemgetallen hield een lezing. Bovendien was het voor de deelnemers erg leuk om elkaar nu eens in het echt te ontmoeten.

Na een korte inleiding door de directeur van het Centrum voor Wiskunde en Informatica werd het ijs gebroken. De deelnemers stelden zich aan elkaar voor en vertelden hoe ze de webklas hadden ervaren. Men vond de stof behoorlijk pittig, maar wel erg leuk en interessant. De meeste deelnemers hadden minstens twee keer zoveel tijd in de webklas gestoken als ervoor stond. Dat sommigen zelfs in tijdnood kwamen om hun proefwerken op school goed voor te bereiden laat zien hoe gemotiveerd zij waren. Een sterk punt waren de snelle en regelmatige reacties en interacties van leerlingen en docenten op het discussieforum, dat speciaal voor de webklas was opgezet. Leerlingen stelden er vragen, hielpen elkaar en rapporteerden fouten in de lesbrieven. Op die manier bleef de cursus levendig en was er altijd wel iets nieuws op het forum te vinden.

De webklassen van de Universiteit van Amsterdam laten vwo’ers kennis maken met een studie van hun keuze. Zo kunnen zij meer te weten komen over de inhoud van de opleiding die zij willen gaan volgen. Geen overbodige luxe bij het maken van de juiste studiekeuze, want een studie aan de universiteit kan heel anders zijn dan het corresponderende vak op de middelbare school. De wiskundewebklas ging dit voorjaar over priemgetallen en de Riemannhypothese (zie ook het kader).

Ter afronding van de stof uit de webklas vertelde Herman te Riele van het Centrum van Wiskunde en Informatica over zijn werk aan de zogenaamde zètafunctie (zie volgend kader) en de Riemannhypothese. De Riemannhypothese is een veronderstelling over deze zètafunctie, uitgesproken door Riemann in 1859. Riemann vermoedde dat de punten waar de zètafunctie gelijk is aan nul, aan een bepaalde eigenschap voldoen. Tot op de dag van vandaag weet men niet of deze veronderstelling waar is of niet.

Herman te Riele controleerde met geavanceerde technieken miljoenen nulpunten van de zètafunctie om te zien of de hypothese standhield. Dat blijkt zo te zijn en dus is de Riemannhypothese nog steeds niet weerlegd, maar ook is ze nog niet bewezen. Als de Riemannhypothese waar is, betekent dit dat er een heel speciale regelmaat zit in de priemgetallen. Omdat priemgetallen overal in de wiskunde opduiken heeft een bewijs van de Riemannhypothese grote gevolgen. Het vraagstuk houdt dan ook genoeg wiskundigen bezig. David Hilbert (1862-1943) zou gezegd hebben:

Als ik wakker zou worden na duizend jaar te hebben geslapen, dan zou mijn eerste vraag zijn: "Is de Riemannhypothese bewezen?"

Helaas (of gelukkig) weet nog niemand of de Riemannhypothese waar is en er is onlangs zelfs een miljoen dollar uitgeloofd voor diegene die uitkomst kan bieden.

Voor gewone vwo-leerlingen zou de lezing volstrekt onbegrijpelijk zijn geweest, maar de deelnemers aan de webklas hebben zoveel opgestoken dat ze het toch redelijk konden volgen. Daarnaast was het voor hen leuk om te zien dat waar ze zich mee beziggehouden hebben, serieuze wiskunde is, waar op de universiteit veel onderzoek naar wordt gedaan.

Alle leerlingen die voldoende aan de webklas hadden deelgenomen kregen een certificaat en een gebonden versie van de lesbrieven mee naar huis. Bovendien waren er prijzen te verdienen. Rutger Kuyper won een prijs voor een van de ‘uitdagingen’; hij schreef het computerprogramma Priem Compleet, waarmee hij in één uur en een kwartier het honderdmiljoenste priemgetal kan vinden. Een prijs was er ook voor Raymond van Bommel. Hoewel hij nog maar derdeklasser is, maakte hij indruk op de docenten met een zelfverzonnen variant van de zètafunctie die extra geschikt is voor zogenaamde complexe priemgetallen.

De webklas wiskunde was een groot succes getuige het enthousiasme van de deelnemers. Veel van hen gebruikten de opgedane kennis als onderwerp voor een profielwerkstuk. Sommige leerlingen vroegen zelfs naar een vervolg. Zoveel interesse voor wiskunde moet natuurlijk gekoesterd worden en daarom zijn er sinds het officiële einde van de webklas 2006 alweer twee lesbrieven over de Riemannhypothese verschenen.