Je las, hoorde en zag in 2018 steeds meer over cryptovaluta en blockchains. Elk bedrijf, elke radio- of televisie-uitzending, elke krant, elk tijdschrift, iedereen ‘moest’ er wat mee. Krijn Soeteman schreef een boek voor iedereen die er meer over wil weten, met de disclaimer ‘Dit boek is niet bedoeld als een advies om te investeren in cryptovaluta’. Hier een voorpublicatie uit het hoofdstuk ‘Waarom zijn cryptovaluta interessant?’ en de mogelijkheid om een exemplaar te winnen.
Stel, je geeft een briefje van twintig euro aan een vriendin. Op het moment dat die vriendin het briefje aanpakt en jij het loslaat, weet je honderd procent zeker dat jij die twintig euro niet meer bezit en je vriendin wel.
Probeer dat maar eens op internet zonder dat je een bank of andere instantie gebruikt: dat gaat geheid mis. Internet en uniciteit zijn geen goed huwelijk: al vanaf het eerste begin deelde en kopieerde iedereen alles.
Als je een foto maakt en die naar een vriend stuurt, kun je zeggen: ik heb die foto niet meer, écht niet! Hij weet dan niet zeker of dat inderdaad waar is. Bovendien weet jij ook niet wat hij met die foto doet. Hij kan die foto natuurlijk ook weer kopiëren en delen. Nou is dat met de gemiddelde vakantiefoto niet zo erg, maar met twintig euro wordt dat al minder plezierig, want wat is die twintig euro nog waard als je die constant kunt kopiëren? Niks.
Zonder bank
Als het om geld gaat, zul je zeggen: daar hebben we toch banken voor uitgevonden?! Dat klopt, maar banken zijn online uiteindelijk natuurlijk net zo beperkt als de diensten die ze leveren. Toen bitcoin opkwam begin 2009, duurde het nog tenminste een dag voordat jouw geld bij een andere bank stond binnen Nederland. Apps als Tikkie bestonden nog niet en het overschrijven van geld naar het buitenland duurde meerdere dagen.
En al die 1,7 miljard volwassen mensen op de wereld zonder bank konden sowieso al niets in het digitale domein als er iets van geld nodig was. Zonder bank geen credit- of debetkaart en zonder zo’n kaart geen mogelijkheid tot betalen aan een webshop of om zaken te doen met mensen op afstand, zelf diensten of producten te leveren en deel te nemen aan de economie.
Eigenlijk zaten we in 2009 met een enorm legacy-bank- en geldsysteem: een systeem dat het prima lijkt te doen in landen waar alles keurig in regeltjes gevat is, met ogenschijnlijk vrij betrouwbare instellingen en instanties, maar als zo’n instelling niet zo goed te vertrouwen is, dan heb je gewoon een probleem.
Virtuele euro’s
En daar komt eindelijk die blockchain om de hoek kijken, of in eerste instantie natuurlijk bitcoin: iemand met het pseudoniem Satoshi Nakamoto combineerde verschillende bestaande cryptografische technieken met een systeem dat later ‘blockchain’ zou gaan heten.
En het is die blockchain die kan zorgen voor een superveilig netwerk waarin je er honderd procent zeker van kunt zijn dat je transactie, dus die twintig virtuele euro’s, echt is uitgevoerd. Die 20 virtuele euro’s, bij een koers van 10.000 euro voor 1 bitcoin dus 0,002 bitcoin, die je virtueel aan je vriend stuurt, zijn net als die 20 fysieke euro’s écht bij hem en niet meer bij jou.