Voor mensen is één geheugen niet voldoende. Het korte termijn geheugen onthoudt dingen als tiencijferige telefoonnummers voor hooguit een half minuutje, het lange termijn geheugen is bedoeld voor het huisnummer en de pincode, en dan is er ook nog het autobiografisch geheugen. Dit deel van het geheugen slaat herinneringen uit het verleden en verwachtingen voor de toekomst op. In haar onderzoek bracht psycholoog Marian Assink van de Vrije Universiteit de manier in kaart waarop het autobiografisch geheugen de levensloop onthoudt.

Assink verzamelde autobiografische data met behulp van de Levenslijn Interview Methode (LIM), waarbij een levenslijn, een serie chronologisch geordende levensgebeurtenissen en een levensverhaal verkregen worden. Over een periode van vijf jaar werd de LIM drie keer afgenomen bij 98 mannen en vrouwen verdeeld over een jonge, een middelbare en een oudere leeftijdsgroep.

Levensfases

Aan het unieke levensverhaal van mensen blijken algemene patronen ten grondslag te liggen, namelijk dat mensen hun eigen geschiedenis constant herschrijven. Over een periode van vijf jaar blijft slechts een derde van alle ervaringen hetzelfde in het autobiografisch geheugen. Dit zijn vooral de negatieve ervaringen. Toch geldt dit niet voor alle leeftijdsgroepen. In onze twintiger jaren onthouden we vooral de positieve gebeurtenissen.

Het onderzoek levert veel informatie op over hoe mannen en vrouwen in verschillende levensfases naar hun verleden en naar de toekomst kijken. Op basis hiervan doen psychologen aanbevelingen voor het dagelijkse leven in het persoonlijke vlak en voor het bepalen van beleid op verschillende terreinen.