Beton staat er niet voor de eeuwigheid – na een paar decennia begint het materiaal achteruit te gaan. Haarscheurtjes zijn daar het eerste symptoom van. Vaak ontstaan die doordat de metalen wapening in het beton roest en uitzet. Met het blote oog is zoiets niet zichtbaar, maar ultrageluid brengt zulke problemen wél aan het licht. Het Britse Cambridge Ultrasonics heeft nu een draagbare sensor ontwikkeld om op lokatie beton door te lichten.
Ultrageluid bestaat uit luchttrillingen die zó hoog zijn, dat ons oor ze niet meer oppikt. In beton reflecteren ze aan breukvlakken (zoals ragfijne haarscheurtjes). Cambridge Ultrasound gebruikt zes sensoren tegelijk om een 3D-beeld van de scheuren in een stuk beton op te bouwen. Cambridge Ultrasound-directeur David Andrews: “Betonnen structuren zijn ontworpen om 50 tot 120 jaar mee te gaan. Er zijn er in Engeland veel neergezet in de jaren ’50, ’60 en ’70 en veel van die gebouwen gaan sneller achteruit dan verwacht.”
Naast structuurverzwakkende haarscheuren spoort het apparaat ook holtes in het materiaal op. Engelse politierechercheurs zien daar wel wat in. Zo wilden moordenaars hun slachtoffers (al dan niet na de moord) lozen op een bouwterrein. Eenmaal in vers beton gegoten komen lijken namelijk niet meer boven water. “Als er in de jaren 60 een lichaam in het beton is ingegoten, heeft dat ondertussen een holte achtergelaten.”