Een van de belangrijkste dingen op een luchthaven is veiligheid, zowel op de grond als in de lucht. Daarom is controle van de bagage belangrijk. Alle bagage wordt gecontroleerd op wapens, explosieven, drugs en andere illegale goederen. Verder gaan alle passagiers door een detectiepoort en worden eventueel gefouilleerd. Dit kost allemaal tijd, maar dat hebben we er graag voor over: wie weet kom je anders naast een terrorist te zitten; een nare gedachte.
Volgens William H. Press, informaticus en integratiebioloog aan de universiteit van Texas, gebeurt de veiligheidscontrole niet op een efficiënte manier. Verdachte passagiers worden een tweede keer doorgelicht. Afkomst en religie van passagiers zijn belangrijke kenmerken op grond waarvan een passagier als ‘verdacht’ wordt aangemerkt. Volgens Press zouden ook andere, niet-discriminerende, factoren een rol moeten spelen: hoe kocht iemand zijn ticket, gaat het om een retourvlucht of om een enkele reis, heeft iemand een koffer afgegeven bij het inchecken of draagt hij enkel handbagage?
Bij het bepalen of een reiziger een mogelijke terrorist is, speelt rassenonderscheid een grote rol. Vorige maand werden negen islamitische passagiers uit een Amerikaans toestel gezet. Een van deze moslims vertelde aan The Washington Post dat de problemen begonnen toen zijn broer tegen hem zei dat de motoren van het vliegtuig vlakbij zijn raam zaten. Medepassagiers vonden dat zo verdacht dat zij er melding van maakten. Na verhoor kregen de moslims toestemming om alsnog naar hun bestemming, de stad Orlando in Florida, te vliegen. De betrokken luchtvaartmaatschappij AirTran wilde de negen echter niet aan boord nemen. Op eigen kosten moesten ze nieuwe tickets kopen bij een andere luchtvaartmaatschappij.
Nadat bepaalde groepen reizigers als ‘verdacht’ zijn aangemerkt door de security, komt de vraag: hoe moeten die behandeld worden? Iedereen die er maar ‘een beetje verdacht’ uitziet aan een tweede inspectie te onderwerpen, zou te veel tijd kosten. Van iemand die als ‘zwaar verdacht’ wordt bestempeld, willen we wel graag dat deze grondig nader wordt doorgelicht. Waar ligt de grens? Wie mag doorlopen en wie niet?
Zoals het nu vaak gebeurt, is uiterst inefficiënt, volgens Press. Terroristen op vliegvelden worden in aantal grenzeloos overtroffen door onschuldige reizigers. Het kost te veel tijd en geld om iedereen een tweede keer door te lichten. Press gaat uit van statistische gegevens waarmee men kan inschatten ‘hoeveel waarschijnlijker het is dat een bepaalde persoon niet deugt in vergelijking met een gemiddelde andere persoon’.
Vierkantswortel
De methde van Press heet square root bias sampling. Met iemands zogeheten prior probability bepaalt de security of een eventuele tweede screening nodig is. Het is optimaal om reizigers te screenen in verhouding tot de vierkantswortel (vandaar de naam square root bias sampling) van die prior probability. Dat werkt ruwweg als volgt: stel dat bepaalde reizigers 16 keer zo veel kans hebben om terrorist te zijn als een ‘gemiddelde reiziger’. Deze personen moeten een vier (de wortel uit 16) keer zo grote kans hebben om een tweede keer te worden doorgelicht door de beveiliging. Op die manier heeft de prior probability enig gewicht bij de besluitvorming wie extra moet worden doorgelicht, maar niet overdreven veel. Precies goed, volgens Press, wiens onderzoek deze week verscheen in de Proceedings of the National Academy of Sciences.
Zie ook:
- Het artikel van William H. Press (Eng.; technisch!)