Professor Erik Verlinde doet theoretisch natuurkundig onderzoek. Tijdens zijn promotietijd stelde hij de Verlinde-formule op, een formule die inmiddels veel gebruikt wordt door natuurkundigen en wiskundigen die zich bezighouden met de veldentheorie.
Later leverde hij een belangrijke bijdrage aan de Witten-Dijkgraaf-Verlinde-Verlinde-vergelijkingen en stelde hij de Cardy-Verlinde-formule op. Zowel de vergelijkingen als de formule worden nog steeds dankbaar gebruikt door wetenschappers die onderzoek doen naar de snaartheorie.
Vorig jaar werd Verlinde bekend bij een breder publiek door zijn vernieuwende theorie waarmee hij de zwaartekracht probeert te verklaren. Volgens Verlinde is zwaartekracht geen natuurlijke kracht, maar een afgeleide kracht. Dat wil zeggen dat zwaartekracht niet van nature aanwezig is in de ruimte, maar wordt opgewekt door interacties tussen microscopisch kleine deeltjes.
Dankzij de Spinozapremie kan Verlinde die theorie nu verder uitbouwen. Door het aanstellen van talentvolle, jonge onderzoekers hoopt hij uiteindelijk te ontrafelen hoe de zwaartekracht precies ontstaat. Bovendien wil hij met behulp van visualisaties en internet de kennisoverdracht van zijn zwaartekracht-theorie naar het brede publiek professioneler maken.
Zie ook
- Meer over de Spinozapremies (Kennislinkartikel)
- De zwaartekracht ontkracht (Kennislinkartikel)
- Snaren op de labtafel (Kennislinkartikel)