De schimmel Trichoderma reesei wordt veel gebruikt voor de industrie. Nu mag hij ook seksen.

Wikipedia, CC0

Wikipedia, CC0

Het is zo onderhand wel bekend: de olie raakt een keer op, en dus zoeken wetenschappers al tig jaren naar goede alternatieven. Een prima alternatief kan biobrandstof uit genetisch veranderde bacteriën zijn.

Maar met hulp van de fabrieksschimmel Trichoderma reesei kan het ook, bewijzen Oostenrijkse biotechnologen deze week in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences. De schimmel maakt enzymen die plantenafval klaarmaken voor biobrandstofproductie. Zo’n enzym, een cellulase, zet de plantenafvalstof cellulose om in glucose. En van glucose kun je biobrandstof maken.

Eerder lukte het niet om de fabrieksschimmel genoeg cellulases voor biobrandstofverwerking te laten maken. Aan seks leek T. reesei niet te doen, en dus waren alle industriële nakomelingen een identieke afsplitsing – een kloon – van de eerste, slappe fabrieksversie van T. reesei. Veel ruimte voor genetische verbetering heb je dan niet.

Die ruimte voor verbetering is er nu wel: de Oostenrijkse onderzoeksgroep, onder leiding van Monika Schmoll, heeft T. reesei eindelijk aan het seksen gekregen, waardoor nieuwe genvarianten uitgeprobeerd kunnen worden. Die varianten zouden wel eens beter cellulase kunnen produceren. Dat maakt het mogelijk om een snel een slimme manier te vinden waarop plantenafval dat uit cellulose bestaat – daar hoort ook kleding bij – om te zetten in biobrandstof. Het zou wat zijn: je oude T-shirt zit een paar weken later in de tank van je auto.

Waarom lukte seks met T. reesei voorgaande jaren niet en nu ineens wel? Wel, de poging van de Oostenrijkers is de eerste waarin überhaupt iemand met genetisch onderzoek de aanleg voor seks van T. reesei met zijn natuurlijke neven en nichten heeft bekeken. En die seksaanleg blijkt er te zijn. Nakomelingen gegarandeerd. Nu maar afwachten of andere wetenschappers seks met T. reesei ook zo interessant voor biobrandstof vinden.