Medewerkers van MIT’s Lincoln Near-Earth Asteroid Research (LINEAR)-project in Socorro, New Mexico vonden de kleine planetoïde op 16 maart. Na extra onderzoek van observatoria in Tsjechie en Duitsland werd de precieze baan vastgesteld. Daarna maakte het Minor Planet Centre in Massachusetts het nieuws bekend: 2004 FH gaat missen, maar komt wel dichter bij de aarde dan welke aardscheerder ooit. Op 43.000 kilometer, een achtste van de afstand tot de maan, scheerde de rots op de avond van 18 maart langs de hemel.

Het is maar een kleine rots, 2004 FH: niet meer dan 30 meter in doorsnee. De planetoïde reist van binnen de baan van tot net buiten de baan van de aarde om de zon. Daarom behoort 2004 FH tot de zogenaamde Aten-klasse: planetoïden die niet verder van de zon afkomen dan één Astronomische Eenheid – de afstand tussen aarde en zon.

Wetenschappers zoeken al jaren de hemel af naar NEO’s (Near-Earth Objects), oftewel planetoïden die de baan van de aarde kruisen. Als een grote planetoïde de aarde raakt, kan dat een enorme ravage aanrichten. Films als Deep Impact en Armageddon speelden daarop in, met verwijzingen naar een planetoïde ter grootte van de ‘dinosaurusdoder’, die 65 miljoen jaar geleden verantwoordelijk was voor een massale uitsterving van soorten. 2004 FH is niet zo groot als die rots van naar schatting 10 kilometer: en zou waarschijnlijk veilig zijn opgebrand in de atmosfeer.

Helemaal zeker is dat niet. De planetoïde is groot genoeg om zich een weg het oppervlak te banen, als hij tenminste uit het juiste materiaal bestaat. Een nikkelijzeren 2004 FH blijft grotendeels intact tijdens zijn tocht door de atmosfeer. Zo’n massa metaal maakt in het ergste geval een geweldige energie vrij: bijna tweehonderd keer zoveel als de atoombom op Hiroshima. Het resultaat zou een krater van 1,2 kilometer breed zijn! Dan moeten aarde en planetoïde elkaar wel met volle snelheid en uit tegengestelde richtingen raken. Gelukkig veroorzaakt 2004 FH vanavond heel wat minder vuurwerk.