Sterrenkundigen vermoedden al heel lang dat de bijzonder fel stralende kern van Seyfert-stelsels te danken is aan een superzwaar zwart gat dat bezig is materie op te slokken. Maar tot nog toe was niet gezien waar die materie vandaan kwam. Volgens een van de meest populaire theorieën zouden Seyfert-stelsels betrokken zijn geweest bij botsingen of bijna-botsingen met naburige stelsels.

Tijdens (bijna)botsingen zou het gas in beide stelsels zodanig in beroering worden gebracht, dat het voor een deel in de greep van de zwaartekracht van het zwarte gat in het centrum van het Seyfert-stelsel komt. Met gewone telescopen waren bij de meeste Seyfert-stelsels echter geen sporen van zo’n (bijna-)botsing te zien. Op radiogolflengten is dat duidelijk anders: uit de VLA-waarnemingen blijkt dat de meeste Seyfert-stelsels inderdaad bezig zijn om gas van naburige stelsels op te slokken.