Mensen schamen zich zo voor urologische klachten als incontinentie, impotentie of prostaatkanker, dat ze ermee blijven rondlopen. Tegelijkertijd durven ze door die plasproblemen geen relaties aan te gaan en niet op vakantie. Hun werk lijdt eronder en ze voelen zich onwaardig, machteloos, geremd en alleen. Dit blijkt uit onderzoek van de Universiteit Twente in opdracht van de Nederlandse Vereniging voor Urologie, die deze week haar 100-jarig bestaan viert.

Gedragswetenschappers Van Gemert-Pijnen en Karremans ontdekten bovendien dat patiënten vaak onterecht denken dat ‘er toch niets aan te doen is’. Ze zien hun probleem als onbehandelbaar en onvermijdelijk. Dat komt wellicht doordat de huidige manier van voorlichten te ingewikkeld en onpersoonlijk is. Vooral mannen hebben behoefte aan duidelijke informatie over hun problemen, het liefst via ‘mannenmedia’ zoals de Voetbal International.

Taboeklachten tóch bespreekbaar maken

Het zijn ook vooral mannen die er in levensgeluk op inleveren als ze plasklachten hebben of impotent zijn. De huisarts kan hier helpen door alert te zijn op de impact die urologische problemen hebben op iemand. Meer aandacht voor de mens achter de kwaal, dus. Bovendien is het belangrijk dat er een sterke vertrouwensband bestaat tussen de behandelaar en de patiënt, omdat alleen dan taboes in de spreekkamer ook daadwerkelijk boven tafel komen. Een arts moet vooral helder communiceren, aandacht hebben en zich inleven.

Bovendien hebben mensen er behoefte aan om hun klachten anoniem via internet te bespreken. De huidige internetsites vinden zij echter te medisch en te weinig persoonlijk. Aan de website van de Nederlandse vereniging voor Urologie zijn naar aanleiding van het onderzoek al aanpassingen gedaan.