Organisaties doen er alles aan om hun medewerkers gezond en tevreden te houden, zodat ze optimaal presteren. Het arbeidsverzuim is de afgelopen jaren gedaald naar ca. 5% en lijkt minder vaak een gevolg van arbeidsomstandigheden. Maar hoe zit het met de relatie tussen de gezondheid en de prestaties van werknemers?

De pasbenoemde Nijmeegse hoogleraar Taris heeft gekeken naar het beschikbare onderzoek naar de relatie tussen prestatie en burn-out. Het ging om 16 studies met in totaal 3.700 werknemers. In al deze studies werd prestatie van de werknemers gemeten aan de hand van zogenaamde objectieve prestatie-indicatoren. Voorbeelden hiervan zijn het oordeel van leidinggevenden en collega’s over het functioneren van de betreffende werknemers, de tevredenheid van cliënten en patiënten, enzovoort.

Tevredenheid

Een eerder internationaal onderzoek waarbij naar 312 studies met in totaal 50.000 werknemers werd gekeken, had al laten zien dat er een relatie bestaat tussen de tevredenheid van werknemers en hun prestatie. Tevredenheid verklaart zo’n 10% van de prestatieverschillen tussen werknemers. Taris verwachtte een vergelijkbare relatie te vinden voor burn-out. Men neemt immers vaak aan dat er een sterke relatie tussen deze twee fenomenen is: opgebrande werknemers zouden te moe zijn of te weinig betrokken zijn bij hun werk om goed te presteren.

Relatie tussen burn-out en prestatievermindering veel zwakker dan gedacht

Taris stelt vast dat er een relatie is tussen burn-out en prestatievermindering, maar die is veel zwakker dan gedacht. Zo’n 4% van de verschillen in prestatie of prestatievermindering van werknemers in bedrijven is toe te schrijven aan burn-outverschijnselen als ernstige en chronische vermoeidheid. Hoewel dat veel minder is dan men eerst dacht, is het toch nog steeds de moeite waard. “Verminderen van burn-out zou allerlei kostenvoordelen opleveren. Hoewel die relatie zwakker is dan aanvankelijk werd verwacht is deze bedrijfseconomisch nog steeds interessant.”