Hoogleraar Kamalesh Sirkar heeft een manier gevonden om lauw, hyperzout water te ontzilten. Met zijn vondst imiteert Sirkar de natuurlijke waterzuivering van onze planeet: hij warmt het zoute water op en laat het door de kanaaltjes van een membraan verdampen. De kanaaltjes zijn maar iets breder dan watermoleculen; minder dan een nanometer (miljardste meter) in doorsnee. Terwijl het water verdampt, blijft het zout braaf achter. Aan de andere kant van Sirkar’s filter komt lauw, maar prima drinkbaar water sijpelen.

Nieuw gebied ontsloten

“Ons proces werkt het beste bij zoutconcentraties boven de 5,5 %”, vertelt Sirkar in een persbericht. Dat is precies het punt waar bestaande zuivering via omgekeerde osmose niet goed meer functioneert. Bij omgekeerde osmose wordt zout water onder hoge druk door een membraan geperst; vervuilende stoffen blijven dan achter. Sirkar’s methode laat het water zichzelf persen door de temperatuur iets op te voeren, al blijft hij een stuk onder het kookpunt.

Sirkar legt uit waar hij de energie vandaan haalt. “We vinden dit vooral een mooi proces omdat het al werkt op goedkope restwarmte van lage kwaliteit.” In zulk koelwater zit per liter weinig warmte-energie, maar voor Sirkar’s doeleinden is het genoeg. Een vloeistof verdampt namelijk ook onder het kookpunt en hoe warmer, hoe sneller de verdamping verloopt.

Wie er iets heeft aan de nieuwe waterzuivering? “Ontzilting om drinkwater te maken is altijd gewild”, aldus Sirkar. Een ontziltingsinstallatie op Sirkar’s membraantechnologie heeft geen bewegende delen in een hogedrukpomp en is daardoor ook in afgelegen, barre gebieden betrouwbaar in het gebruik. Voorlopig is er alleen nog maar een labversie.