Naar de content

Nuna wint voor de zevende keer World Solar Challenge

Hans-Peter van Velthoven

Als een speer ging de Nuna9 door de Australische outback. Voor maar liefst de zevende keer in negen edities pakte de zonnewagen van de TU Delft de eerste prijs van de World Solar Challenge. De Universiteit Twente werd vijfde, kreeg een fikse tijdstraf en ramde bijna een overstekende kangoeroe.

Voor de zevende keer wint de TU Delft de World Solar Challenge in Australië.

 Hans Peter van Velthoven

De Nuna9 was vooraf al de gedoodverfde winnaar en maakte die favorietenrol ook waar. Na vier dagen en zes uur racen kwam de zonnewagen als eerste over de finish in het Australische Adelaide. “Er stond extra veel druk op, omdat we al zo vaak hadden gewonnen. Dit keer moesten we een hele een nieuwe auto maken, dat maakte het extra spannend”, zegt teammanager en student werktuigbouwkunde Sander Koot (TU Delft).

Die nieuwe auto was nodig, omdat de regels dit jaar veel strenger waren. Bij de vorige editie in 2015 was nog 6m2 aan zonnepanelen toegestaan. Dit keer was dat maar 2,6 m2. “We hebben daar uiteindelijk ons voordeel van gemaakt”, aldus Koot. “Omdat we minder oppervlak nodig hadden voor de zonnepanelen, is de nieuwe wagen veel kleiner dan de voorganger. Daardoor konden we de auto gestroomlijnder maken en was er veel minder weerstand. Ik denk dat we daarom dit jaar hebben gewonnen.”

Harde windstoten

Tijdens de tweejaarlijkse World Solar Challenge in Australië nemen studententeams van universiteiten van over de hele wereld het tegen elkaar op. De Nuna9 kwam uit in de zogeheten Challenger Class, de Formule 1 voor de zonneracers. Hierin komen de snelle eenpersoonsauto’s uit.

De Nuna9 bij Coober Pedy in het zuiden van Australië.

 Jorrit Lousberg

Bijna ging het nog mis voor de studenten van de TU Delft. Tijdens de tweede dag van de race brak de voorophanging af. “We reden over een hobbel en toen brak een verbindingsstuk af”, zegt Koot. De Nuna9 reed de berm in. De begeleidende auto met mechanici en reserveonderdelen schoot te hulp. “Binnen tien minuten hadden we het gefixt door het onderdeel te ontvangen. Onze Japanse concurrent haalde ons in, maar die gingen we gelukkig niet lang daarna weer voorbij.”

De harde wind op de vierde dag maakte de race dit jaar ongekend zwaar. De zonnewagens zijn zeer licht en daardoor niet vergelijkbaar met normale auto’s. Neem de Nuna, die slechts 140 kilogram weegt. “Door harde windstoten van meer dan zestig kilometer per uur slingerden we af en toe flink. De wagen begon ook te trillen. We besloten daarom de snelheid wat te verlagen en dat werkte goed. Al onze coureurs hebben een goede voertuigbeheersing. Daar hebben we speciaal op getraind, onder meer door ze slipcursussen te laten doen.”

Geheim wapen

De grote uitdager van de Nuna was dit jaar de RED Shift van Solar Team Twente. Maar hun race verliep minder voorspoedig. Ze kwamen niet in de buurt van de Delftse concurrent en eindigden als vijfde. “We zijn wel een beetje teleurgesteld, want we gingen voor de eerste plek. Maar we zijn ook heel trots. De auto heeft heel stabiel gereden”, zegt student psychologie Elise Nannings aan de Universiteit Twente. Zij zat twee jaar geleden in het Solar Team Twente en ging dit jaar als ondersteuning weer mee.

De belangrijkste tegenslag voor RED Shift was de tijdstraf van maar liefst een half uur die de organisatie oplegde. Tijdens vooraf afgesproken stops mogen de wagens hun batterijen opladen en leggen alle teams een kleed neer, zodat de bolides bijvoorbeeld niet beschadigd worden door steentjes uit de berm. “Wij gebruikten een wit kleed, zodat we al het gereedschap goed konden zien. Maar dit bleek niet te mogen, omdat wit het licht extra kan weerkaatsen en het mogelijk extra zoninkomsten oplevert. We balen ontzettend van de tijdstraf, dat kwam hard aan.”

En RED Shift beschikte nog wel over een geheim wapen: Sabine. Dat is geen studente, maar een systeem dat nóg meer energie uit zonnepanelen haalt. Vorig jaar gebruikte het team Sabine ook al, maar ze hebben het systeem nog verder verbeterd. “Zonnecellen zijn in groepjes ingedeeld”, legt Nannings uit. “Als er schaduw op een cel valt, bijvoorbeeld van de cockpit, dan presteert niet alleen die ene cel minder goed, maar ook de rest van de groep. Ze verlagen zich allemaal tot het niveau van de zwakste schakel. Sabina zorgt ervoor dat dit uitgebalanceerd wordt en gaat uit van het gemiddelde van de opbrengst aan zonne-energie.”

Het team van de Universiteit Twente in actie in de Australische outback.

 Jerome Wassenaar

Kangoeroe

De wagens zitten weliswaar vol met dit soort nieuwe technologie, maar die bepaalt niet als enige wie er wint. “Wij hadden bijna de finish niet gehaald”, zegt Nannings. “Een kangoeroe stak zomaar, vlak voor onze auto, de weg over. Onze coureur moest helemaal naar de andere weghelft om uit te wijken.”

Over twee jaar is er weer een nieuwe race. Wint de TU Delft dan opnieuw of lukt het de grote rivaal Twente dan eindelijk eens om ze van de troon te stoten? “Het wordt een extreme uitdaging voor het nieuwe team van de TU Delft om de prestaties uit het verleden te evenaren”, zegt Koot. “Maar als ze keihard werken, moet het ze lukken om weer te winnen.” Nannings ziet kansen voor Twente. “We hopen over twee jaar eindelijk eens Delft te verslaan. Het valt niet te voorspellen hoe het gaat lopen. Je hebt te maken met de techniek, maar ook met steentjes in de berm waardoor je lek kunt rijden, hevige windstoten en zelfs dus een kangoeroe die zomaar kan oversteken. Alles is mogelijk, dat maakt deze race zo interessant.”

Rijden we straks in zonnewagens?

Nee, dat is zeer onwaarschijnlijk. De bolides van de studenten laten vooral zien wat je met zonnepanelen kan doen. Een toekomst waarin we massaal op zonnewagens rijden is nog heel ver weg en zal er vermoedelijk nooit komen. Eerder publiceerde NEMO Kennislink dit verhaal over de mogelijkheden van het rijden op zonne-energie.

ReactiesReageer