Ophef in de Andes. Daar werd het plaatsje Carancas in zuidelijk Peru op 16 september opgeschrikt door hels lawaai en een vuurbal aan de hemel. Vlak daarna werd vlakbij het Titicaca-meer een krater gevonden van twaalf meter breed en vijf meter diep. Sterrenkundige Jose Ishitsuka vond fragmenten rots met een hoog ijzergehalte, een van de kenmerken van een ingeslagen meteoriet. Op basis van de krateromvang moet die zo’n drie meter breed zijn geweest.

Onduidelijk

Tegenover de meteoriet-theorie staan de verhalen van de lokale bevolking. Die zeggen dat het water in de inslagkrater kookte toen ze net aankwamen. Bij de duikvlucht door de atmosfeer wordt de buitenkant van een meteoriet wel gloeiendheet, maar die brokkelt nog tijdens de vlucht af. De ingeslagen steen hoort juist de kou van de interplanetaire ruimte vast te houden.

Moddervulkaan

Ook de zwavelachtige gassen waar 100 tot 200 mensen ziek van zijn geworden passen niet in het plaatje van een meteorietinslag. Volgens meteorietexpert Ursula Marvin komt er maar weinig gas uit een meteoriet – misschien heeft de inslag gas uit de bodem vrijgemaakt. Of is er sprake van een uitbarstende moddervulkaan, een plotselinge geyser van modder en vulkanische gassen? Volgens Ishitsuka’s collega Hernando Tavera kwamen er in 2002 en 2004 soortgelijke berichten uit de regio. Die zijn nooit bevestigd als meteorietsinslag.