Kaguya is de meest geavanceerde onbemande maanmissie sinds het Apollo-tijdperk. De Japanse maansonde is opgebouwd uit drie onderdelen: een orbiter en twee kleine hulpsondes (één voor communicatiedoeleinden, de andere als radiobaken). Het trio reist als geheel naar de maan en koppelt dan pas los. Terwijl Kaguya zelf in een cirkelvormige omloopbaan over de maanpolen komt, zullen de twee hulpsatellieten ellipsbanen rond de maan gaan volgen.

Vertraging

De drie ton zware Kaguya-satelliet is ontworpen om een jaar lang onderzoek te doen naar de maan. Het project heeft 200 miljoen euro gekost en moest eigenlijk vier jaar geleden gelanceerd worden. Na allerlei technische problemen is de sonde nu eindelijk op weg.

De orbiter Kaguya zelf moet heel nauwkeurig de mineralogische samenstelling van het maanoppervlak in kaart brengen en zowel het gravitatieveld als het (kleine) magnetische veld van de maan onderzoeken. Daarmee doen de Japanners stiekem onderzoek aan de aarde. Volgens sterrenkundigen is de maan namelijk bijna vijf miljard jaar geleden ontstaan toen een enorme rotsklomp ter grootte van Mars de jonge aarde schampte. Het deel van de aardkorst dat door de botsing de ruimte in vloog klonterde daarna samen tot de maan.

Omdat de maan nooit door vulkanisme door elkaar is geklutst of erosie van weer en wind heeft gevoeld, is onze satelliet eigenlijk een mooi bewaard stuk van de originele aarde. Met Selene en andere satellieten hopen wetenschappers te ontdekken hoe onze planeet er vlak na zijn geboorte uitzag.

JAXA hoopt ook uit te vinden wat voor invloed zonnestraling heeft op het maanoppervlak. De maan heeft geen beschermende atmosfeer en magneetveld zoals onze eigen planeet. Daarom kan krachtige straling uit de zon direct op de maanbodem inwerken. Of op een basis met menselijke astronauten! De gegevens van Selene worden gebruikt ter voorbereiding van eventuele exploitatiemissies naar de maan. Wie weet is er bijvoorbeeld de op aarde zeldzame stof Helium-2 te vinden, die kan dienen als brandstof voor kernfusiecentrales.

Wat er ook uit het Selene-onderzoek komt, de lancering van een Japanse maansonde laat in ieder geval zien dat maanonderzoek niet alleen meer een zaak is van de VS, Rusland en Europa. Zo lanceert China nog in september de maansatelliet Chang’e en wil India later dit jaar de onbemande ruimtesonde Chandrayaan 1 naar onze satelliet sturen. De VS bereidt ondertussen de Lunar Reconnaissance Orbiter voor. Die moet gaat eind 2008 naar de maan.