De onderzoekers keken naar kleine, transparante wormpjes ( C. elegans) met een zenuwstelsel dat in bepaalde aspecten overeenkomt met dat van de mens. De wormpjes gebruiken namelijk signaalstoffen in het zenuwstelsel die vergelijkbaar zijn met de signaalstoffen van mensen.

Door het uitschakelen van een specifieke zenuwcel, ontdekten zij dat de wormen hun interesse in het zoeken naar voedsel verloren. Wanneer er voedsel in de buurt was, bewogen de wormen zich traag en sloegen ook veel meer lichaamsvet op dan de ‘normale’ wormen. Opvallend is dat, in afwezigheid van voedsel, er geen verschil was in het gedrag van wormen met een kapotte zenuwcel en ‘normale’ wormen.

Zwerven of stilstaan

Normaal gesproken vertonen de wormen twee verschillende soorten gedrag als er voedsel aanwezig is. Zij beginnen eerst met hoge snelheid vooruit te bewegen, het zogenaamde zwerven. Soms wordt dit onderbroken door een korte achterwaartse beweging om van richting te veranderen. Zodra de wormen het voedsel ‘ruiken’, gaan ze stilstaan. Er is nog maar heel weinig voorwaartse beweging en de wormen veranderen vaak van richting.

Wormen die een kapotte zenuwcel hebben, vertonen geen zwerfgedrag meer als er voedsel in de buurt is. Hierdoor hebben ze een stuk minder beweging en zijn ze relatief langere tijd bezig met eten.

Zo ontstond het idee dat deze wormen ook meer vet opslaan. Door het vetweefsel van de wormen een kleurtje te geven, konden de onderzoekers duidelijk verschillen zien. De ‘normale’ wormen hadden veel minder vet in hun lichaam dan de wormen met een kapotte zenuwcel. 83% van deze wormen had zelfs meer vet dan de dikste ‘normale’ worm.

Reddingsactie

De obesitas van deze wormen betekent voor hen niet het einde; ze kunnen gered worden. Onderzoekers zijn in staat om de kapotte zenuwcel te repareren. Dit betekent overigens niet dat het met de wormen veel beter gaat. Door de reparatie gaan zij zoveel zwerfgedrag vertonen dat ze een heel eind van het voedsel verwijderd raken. Een genezing van obesitas zonder bijwerkingen is er voor deze wormen dan ook nog niet bij.

De resultaten van dit onderzoek geven goede aanwijzingen voor de ontwikkeling van obesitas in mensen. Er bestaat namelijk een grote overeenkomst tussen de kapotte zenuwcel van de wormen en zenuwcellen in ons eigen lichaam. Met verder onderzoek bij patiënten hopen de wetenschappers de langverwachte relatie tussen obesitas en het zenuwstelsel aan te tonen.