De wrede broedermoord op Mufasa is als winnaar uit de beste-sterfscène-bus gerold! Daarmee versloeg de Lion King (en redacteur Bo) de onsterfelijke scenes uit The Neverending Story en Six Feet Under – met maar een paar stemmen verschil. Conclusie: onze bezoeker gaat voor jeugdsentiment!
Harm Ikink, redacteur Scheikunde:
De dood speelt een cruciale bijrol in de film Groundhog Day. Phil Connors (Bill Murray) zit door een soort tijdlus opgesloten in ‘Groundhog Day’. Door op allerlei inventieve manieren zelfmoord te plegen probeert hij aan de timeloop te ontsnappen. Met een broodrooster in bad, onder een vrachtwagen springen, dat soort dingen. Hilarisch is de poging waarbij hij een ravijn inrijdt. Zijn auto komt tientallen meters lager ondersteboven in het ravijn terecht. Commentaar van de cameraman die het allemaal in beeld brengt: “He might be OK”….
Erica Renckens, redacteur Taal & Spraak:
Een gruwelijke dood in de film Perfume (gebaseerd op het prachtige boek Das Parfum): verscheurd en opgegeten worden omdat je zo onweerstaanbaar lekker ruikt. Jean-Baptiste Grenouille wordt in 1738 op een Parijse vismarkt geboren zonder geur, maar met een uitzonderlijk reukvermogen. Niet in staat tot het geven of ontvangen van liefde, wijdt hij zijn leven aan de ontwikkeling van het meest onweerstaanbare parfum. Eén druppeltje en iedereen valt in katzwijm. Eén flesje en het loopt vervelender met hem af…
Bo Blanckenburg, redacteur Nanotechnologie:
De eenzaamheid, hulpeloosheid en schuldgevoel na de dood van een dierbare worden door Disney hartverscheurend in beeld gebracht in de Leeuwenkoning. In één klap verliest kroonprins Simba zijn vader Mufasa, zijn thuis en zijn jeugd dankzij de wrede broedermoord van zijn eerzuchtige oom Scar. Hoe vaak ik ’m ook zie, deze scène snijdt nog altijd in mijn ziel.
Barry van der Meer, redacteur Nanotechnologie:
Kan het gruwelijker? De bizar gewelddadige manier waarop de schattige karaktertjes uit de animatieserie Happy Tree Friends er telkens aan gaan, is simpelweg briljant. Ik kan de afleveringen niet vaak genoeg zien. Hoewel ik de eland Lumpy het leukste karakter vind, heb ik gekozen voor één van mijn favoriete ‘sterfscènes’. Let vooral ook op ‘de citroen’.
Kahliya Ronde, redacteur Maatschappij:
De beste sterfscène gaat niet over de dood, maar over gered worden. Oskar, zo’n soort jongetje dat altijd en eeuwig gepest wordt, lijkt zichzelf zonder veel protest naar de slachtbank te leiden. Gelukkig blijkt zijn vampiervriendinnetje Eli nog in de buurt te zijn. Een geweldige scène over gebrek aan verzet, het beangstigende karakter van groepsdruk en het geluk van een bebloed meisjesgezicht. Een zwembad was nog nooit zo onheilspellend.
Let the Right One In (Thomas Alfredson, 2008).
Asha ten Broeke, redacteur Hersenen & Gedrag:
Matthew leest op de begrafenis van zijn geliefde het gedicht Stop all the clocks (van W.H. Auden) voor. Alles is perfect: zowel het acteerwerk als het gedicht. Waardoor je voor een paar minuten precies weet hoe het is om een geliefde te verliezen – zelfs als je dat nog nooit hebt meegemaakt.
Ilja van Dam, redactiechef:
Eigenlijk is de hele film één mooie sterfscène, maar de laatste scène is waar de hele film eigenlijk om draait en naar toe werkt: de hoofdpersoon, Ramon Sampedro, is al een groot deel van z’n leven volledig verlamd door een dwarslaesie en eigenlijk heeft hij besloten zo niet verder te willen leven. 30 jaar lang is hij bezig om z’n eigen euthanasie te regelen en daarbij ontmoet hij verschillende mensen die in de film ieder hun kijk op en ervaringen met het leven en euthanasie geven. Grote vraag in het verhaal is ‘wanneer is het leven het niet meer waard om geleefd te worden, is dat een reden om het te (mogen) beëindigen en mag/kan je daar zelf over beslissen?’. En dat alles op een schitterende en meeslepende manier in beeld gebracht.
Uit ‘Mar Adentro’ van Alejandro Amenábar.
Sven de Jong, nieuwsredacteur:
Dit is mijn favoriete scène omdat je op dit moment in de film denkt dat alles helemaal in orde is. Ze staan in the middle of nowhere, hoe kan de bad guy nog winnen? En dan kom je erachter wat er in de doos zit… Je bloed wordt ijskoud, vooral wanneer John Doe het geheim van Mills’ vrouw verklapt. Je ziet aan Somersets blik al wat er staat te gebeuren, maar eerst voel je nog even Mills’ onverdraaglijke pijn voordat hij John Doe neerschiet.
Uit ‘Se7en’ (1995)
Elise van der Horst, redacteur Geschiedenis & Archeologie:
Toen ik nog klein was maakte de film ‘The Neverending Story’ een enorme indruk op me. Een jongetje, maar een paar jaar ouder dan ik toentertijd was, moest het land Fantasia redden van de ondergang. Hoe meer hij achter de waarheid kwam, hoe meer hij in zag dat zijn missie hopeloos was. Toen hij ook nog zijn trouwe vriend, het paardje Artax verloor in het moeras, hield ik het helemaal niet meer droog. Nu nog steeds bezorgt deze scène me kippenvel!
Marije Nieuwenhuizen, redacteur Techniek:
Dit fragment uit Corpse Bride is geen sterfscène, maar beeldt er wel één uit. De skeletten zingen over de moord op een bruid. Het meisje werd verliefd op een vreemdeling en ze besloten er samen vandoor te gaan om te trouwen. Maar toen zij ’s nachts op hem wachtte, kwam hij slechts om haar te vermoorden en de juwelen te stelen. Een tragische dood. De scène – de hele film eigenlijk – wordt echter vol humor gebracht. De muziek is swingend en de mimiek en bewegingen van de figuren zijn heel komisch. En dat is best knap, als je bedenkt dat het echte poppetjes zijn die frame voor frame gefotografeerd werden. Natuurlijk is er ook op de computer nog aan gesleuteld, maar toch!
Ronald Veldhuizen, redacteur Biologie en Gezondheid:
Wie wil er nou niet een cape? Als kleine jongen zag ik mezelf rondvliegen à la Superman. Ik deed dan een cape om. Natuurlijk vloog ik niet, maar rende ik gewoon wat rond in de woonkamer. Pas toen ik The Incredibles zag besefte ik dat capes ronduit dodelijk zijn. En toen ben ik maar gestopt. Het duurt in dit filmpje even voordat al het sterven begint: de superheld Mr. Incredible is ouder en dikker dan vroeger en heeft dus een nieuw pak nodig. Hij brengt daarom een bezoekje aan mode-ontwerpster Edna. Zij heeft een uitgesproken smaak tegen capes. Ze zijn dodelijk.
Mathilde Jansen, redacteur Taal en Spraak:
De Amerikaanse televisieserie Six Feet Under hoort zonder meer in dit rijtje thuis. De serie draait om een familie van begrafenisondernemers. Het thema van de dood loopt als een rode draad door de serie: zo begint elke aflevering met de dood van een nieuw personage, met het daarbij behorende verhaal. Toch is het niet alleen maar narigheid, maar volg je als kijker ook het dagelijks leven van de hoofdrolspelers: moeder Ruth, haar zoons Nate en David en dochter Claire. De dood wordt op deze manier een heel natuurlijk gegeven van het leven. De slotscène van de serie is prachtig: een blik in de toekomst laat zien hoe alle hoofdrolspelers uiteindelijk aan hun einde zullen komen.
Jorg Rousseeuw, chefredacteur
De sterfscène van Hektor in Troy is letterlijk en figuurlijk een klassieker. Prachtig hoe Achilles op zijn strijdwagen komt aangereden, van zijn tweespan stapt en vol opgekropte woede onder de muren van Troje zijn uitdager Hektor roept. Ontroerend is het afscheid van Hektor op de muren van de stad van zijn vader, zijn broer Paris, zijn vrouw en zoon en Helena. Een zekere dood tegemoet tredend verlaat de Trojaanse held zijn geliefde stad. Wat volgt is een ruim twee minuten durend bloedstollend gevecht tussen de twee hoofdrolspelers. Bloederig is de beslissende klap, letterlijk adembenemend de genadestoot. Langzaam vloeit het leven uit Hektor. Goddeloos bindt Achilles met een touw zijn opponent aan zijn tweespan en onder toeziend oog van een rouwende vader rijdt Achilles terug naar het Griekse kamp, Hektor door het stof achter zich aan sleurend.
Alex van den Brandhof, redacteur Wiskunde:
Op 10 mei 1981 bezetten Jacobse en Van Es, de heren van De Tegenpartij, het gebouw van de Tweede Kamer. Er volgde een schietpartij op het Binnenhof, waarna twee slachtoffers werden afgevoerd. Onderweg naar het ziekenhuis overleden deze twee personen. Het waren Jacobse en Van Es. ‘Jacobse en Van Es zijn de twee meest betreurde types van ons. Die hadden me nooit dood moeten laten gaan’, zeiden Van Kooten en De Bie jaren later eens in een interview. Door de dood van Jacobse en Van Es hebben deze vrije jongens inderdaad jammer genoeg geen acte de présence meer kunnen geven in latere uitzendingen (hoewel ze op de Typeplanner uit 2005 eenmaal uit hun dood verrezen), maar het heeft wel tot een van de mooiste doodscènes op televisie geleid. (Bekijk vooral ook ‘Gijzeling Binnenhof’ deel 1 tot en met 4, die aan onderstaand fragment vooraf gaan!)
Wat kon je winnen?
Tot en met 15 december kon je hier stemmen op jouw favoriete sterfscène. Dan maakte je kans op een exemplaar van Onsterfelijkheid voor beginners (uitg. Contact). In dit boek vertelt wetenschapsjournalist Ellen de Bruin over de verschillende manieren die mensen in de loop der tijd hebben bedacht om eeuwig te leven. Ze onderzoekt hoe die manieren (zouden moeten) werken. Met de test achterin kun je bepalen wat het wordt: wederopstanding, mind uploading, of toch maar op naar de Steen der wijzen? Of jezelf vereeuwigen in de film natuurlijk.
De winnaar heeft bericht gekregen. Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd.