Update: Cryosat-2 is op 8 april 2010 om 15:57 uur, succesvol gelanceerd.
Op 8 oktober 2005 viel 170 miljoen dollar in het water. Het ging om een Europees-Russische Rockot-raket, met aan boord een ESA-satelliet die de noordelijke ijskap zou gaan bestuderen. De tweede trap van de raket raakte niet los en bleef branden. Daardoor kon de capsule waar de satelliet in zat zijn eigen voortstuwing niet ontsteken, en belandde het met de rest van de raket er nog aan in zee. Het was de ultieme anticlimax voor de ontwerpers van de satelliet, Cryosat genaamd.
Een paar maanden later besliste ESA dat Cryosat een tweede kans verdiende. En vandaag, precies viereneenhalf jaar na de onfortuinlijke crash van Cryosat-1, gaat Cryosat-2 de lucht in. Cryosat-2 kon eenvoudiger ontwikkeld worden dan Cryosat-1, omdat de plannen er al lagen. Maar natuurlijk zijn er aan boord van Cryosat-2 nog iets betere en geavanceerdere apparaten dan bij de voorganger.
Veranderende ijskap
De missie van Cryosat-2 is dezelfde als die van Cryosat-1: het nauwkeurig in kaart brengen van de noordelijke ijskap. Dat is nodig om een goed beeld te krijgen van de snelheid waarmee die ijskap verdwijnt. De randen van de ijskap zijn vanaf land ook goed in de gaten te houden, maar de dikte van de kap is minder makkelijk meetbaar. Cryosat-2 zal met een radar de dikte van de ijskap meten en zo een hoogtekaart van de noordpool maken. Dat zal hij voortdurend doen, zodat we een goed beeld krijgen van de variaties in dikte, zowel door seizoenen als door de opwarming van de aarde.
Waar Cryosat-1 moest gaan ontdekken óf de ijskap kleiner wordt, is de vraag voor Cryosat-2 vooral hóe dat gebeurt: dat er minder ijs op de noordpool ligt is inmiddels al duidelijk. De resultaten van Cryosat-2 zullen het klimaatonderzoek een stap vooruit helpen. De satelliet zal bovendien lange tijd een nuttig meetinstrument blijven om in de gaten te houden hoe de aarde verandert. Als de lancering deze keer wel goed gaat, tenminste…